چند حرفی نقش کردی از رقوم ** سنگها از عشق آن شد هم‌چو موم 310
Thou hast limned some letters of writing: rocks have become (soft) as wax for love of them.
نون ابرو صاد چشم و جیم گوش ** بر نوشتی فتنه‌ی صد عقل و هوش
Thou hast scribed the nún of the eyebrow, the sád of the eye, and the jím of the ear as a distraction to a hundred minds and understandings.
زان حروفت شد خرد باریک‌ریس ** نسخ می‌کن ای ادیب خوش‌نویس
By those letters of Thine the intellect is made to weave subtle coils (of perplexity): write on, O accomplished Calligrapher!
در خور هر فکر بسته بر عدم ** دم به دم نقش خیالی خوش رقم
At each moment Thou shapest beauteously pictured forms of phantasy, suitable to every thought, upon (the page of) non-existence.
حرفهای طرفه بر لوح خیال ** بر نوشته چشم و عارض خد و خال
On the tablet of phantasy Thou inscribest wondrous letters— eye and profile and cheek and mole.
بر عدم باشم نه بر موجود مست ** زانک معشوق عدم وافی‌ترست 315
I am drunken with desire for non-existence, not for the existent, because the Beloved of (the world of) non-existence is more faithful.
عقل را خط خوان آن اشکال کرد ** تا دهد تدبیرها را زان نورد
He (God) made the intellect a reader of those figured characters, that thereby He might put an end to its contrivances.
تمثیل لوح محفوظ و ادراک عقل هر کسی از آن لوح آنک امر و قسمت و مقدور هر روزه‌ی ویست هم چون ادراک جبرئیل علیه‌السلام هر روزی از لوح اعظم عقل مثال جبرئیلست و نظر او به تفکر به سوی غیبی که معهود اوست در تفکر و اندیشه‌ی کیفیت معاش و بیرون شو کارهای هر روزینه مانند نظر جبرئیلست در لوح و فهم کردن او از لوح
Comparison of the Guarded Tablet (the Logos), and the perception there from by every individual's mind of his daily fate and portion and lot, to the daily perception (of the Divine decree) by Gabriel, on whom be peace, from the Most Great Tablet.
چون ملک از لوح محفوظ آن خرد ** هر صباحی درس هر روزه برد
Like the Angel, the intellect receives (reads) every morning its daily lesson from the Guarded Tablet.
بر عدم تحریرها بین بی‌بنان ** و از سوادش حیرت سوداییان
Behold the inscriptions made without (use of) fingers upon non-existence and the amazement of the madmen at the blackness of them.
هر کسی شد بر خیالی ریش گاو ** گشته در سودای گنجی کنج‌کاو
Every one is infatuated with some phantasy and digs in corners in mad desire for a (buried) treasure.