زان تلطف هیچ صوفی خوش نشد ** که میان غزو خنجر کش نشد
The Súfí was not at all pleased with that act of kindness, because he had not drawn the sword in the holy war.
پس بگفتندش که آوردیم اسیر ** آن یکی را بهر کشتن تو بگیر
So they said to him, “We have brought prisoners in: do thou take that one to kill.
سر ببرش تا تو هم غازی شوی ** اندکی خوش گشت صوفی دل‌قوی 3745
Cut off his head, in order that thou too mayst be a holy warrior.” (Thereupon) the Súfí was somewhat pleased and encouraged;
که آب را گر در وضو صد روشنیست ** چونک آن نبود تیمم کردنیست
For, though in the ritual ablution water has a hundred excellences, (yet) when it is not (obtainable) one must make use of sand.
برد صوفی آن اسیر بسته را ** در پس خرگه که آرد او غزا
The Súfí led the pinioned prisoner behind the tent in order to wage the holy war.
دیر ماند آن صوفی آنجا با اسیر ** قوم گفتا دیر ماند آنجا فقیر
The Súfí tarried with the prisoner a long while; the party (of soldiers) said, “The dervish has made a long stay there.
کافر بسته دو دست او کشتنیست ** بسملش را موجب تاخیر چیست
An infidel with both hands tied! (Surely) he is ready for killing: what is the cause of this delay in slaughtering him?”
آمد آن یک در تفحص در پیش ** دید کافر را به بالای ویش 3750
One of them went after him to investigate: he found the infidel on the top of him (the Súfí),
هم‌چو نر بالای ماده وآن اسیر ** هم‌چو شیری خفته بالای فقیر
Tanquam mas super femina, and the infidel couching upon the dervish like a lion. [Like a male upon a female, and the infidel [sic: prisoner] couching upon the dervish like a lion.]
دستها بسته همی‌خایید او ** از سر استیز صوفی را گلو
With his hands tied, he was gnawing the Súfí's throat in obstinate strife.