تازه می‌گیر و کهن را می‌سپار ** که هر امسالت فزونست از سه پار
Take the new and surrender the old, for every “this year” of thine is superior to three “last years.”
گر نباشی نخل‌وار ایثار کن ** کهنه بر کهنه نه و انبار کن 810
If thou wilt not be lavish (of thyself) like the date-palm, (then) pile old rags on old rags and make a heap,
کهنه و گندیده و پوسیده را ** تحفه می‌بر بهر هر نادیده را
And offer the stinking and rotten old rags to every blind man.
آنک نو دید او خریدار تو نیست ** صید حقست او گرفتار تو نیست
He that hath seen the new is not thy customer: he is God's prey, he is not thy captive.
هر کجا باشند جوق مرغ کور ** بر تو جمع آیند ای سیلاب شور
(But) wherever is a flock of blind birds, they will gather around thee, O brackish flood-water,
تا فزاید کوری از شورابها ** زانک آب شور افزاید عمی
That (their) blindness may be increased by (thy) brackish waters; for brackish water increases blindness.
اهل دنیا زان سبب اعمی‌دل‌اند ** شارب شورابه‌ی آب و گل‌اند 815
Hence the worldly are blind of heart: they are drinkers of the brackish water of clay.
شور می‌ده کور می‌خر در جهان ** چون نداری آب حیوان در نهان
Continue to give brackish water and buy (the favour of) the blind in the world, since thou hast not the Water of Life within thee.
با چنین حالت بقا خواهی و یاد ** هم‌چو زنگی در سیه‌رویی تو شاد
In such a (despicable) state (as has been described) thou wouldst fain live and be remembered: in blackness of face (shame and opprobrium), like a negro, thou art rejoicing.
در سیاهی زنگی زان آسوده است ** کو ز زاد و اصل زنگی بوده است
The negro in (his) blackness is pleased (with himself), for he has (always) been a negro by birth and nature;