هر خراج و صلتی که بایدت ** آن ز ما هر موسمی افزایدت
Whatever thou requirest (in the way of) tribute or presents will come to thee from us with increase (abundantly) at every fixed time (of payment).
جان ما آن توست ای شیرخو ** پیش ما چندی امانت باش گو
Our lives are thine, O lion-natured (prince): let them be on deposit with us for a (little) while.”
گفت نرهانید از من جان خویش ** تا نیاریدم ابوبکری به پیش 850
He replied, “Ye will not save your lives from me unless ye bring an Abú Bakr into my presence.
تا مرا بوبکر نام از شهرتان ** هدیه نارید ای رمیده امتان
Unless ye bring to me as a gift from your city one whose name is Abú Bakr, O people who have fled (from righteousness),
بدرومتان هم‌چو کشت ای قوم دون ** نه خراج استانم و نه هم فسون
I will mow you down like corn, O vile folk: I will accept neither tribute nor blandishments.”
بس جوال زر کشیدندش به راه ** کز چنین شهری ابوبکری مخواه
They offered him many sacks of gold, saying, “Do not demand an Abú Bakr from a city like this.
کی بود بوبکر اندر سبزوار ** یا کلوخ خشک اندر جویبار
How should there be an Abú Bakr in Sabzawár, or a dry sod in the river?”
رو بتابید از زر و گفت ای مغان ** تا نیاریدم ابوبکر ارمغان 855
He averted his face from the gold and said, “O Magians (infidels), unless ye bring me an Abú Bakr as an offering,
هیچ سودی نیست کودک نیستم ** تا به زر و سیم حیران بیستم
’Tis of no avail. I am not a child that I should stand dumbfounded (fascinated) by gold and silver.”
تا نیاری سجده نرهی ای زبون ** گر بپیمایی تو مسجد را به کون
Unless thou prostrate thyself (in humble submission to God), thou wilt not escape (from punishment), O wretch, (even) if thou traverse the (whole) mosque on thy séant.