باز می‌گردند چون استارها ** نور آن خورشید ازین دیوارها
They, the light of that Sun, turn back again, like the stars, from these (bodily) walls.
پرتو خورشید شد وا جایگاه ** ماند هر دیوار تاریک و سیاه
(When) the Sunbeam has gone home, every wall is left dark and black.
آنک کرد او در رخ خوبانت دنگ ** نور خورشیدست از شیشه‌ی سه رنگ
That which made thee amazed at the faces of the fair is the Light of the Sun (reflected) from the three-coloured glass.
شیشه‌های رنگ رنگ آن نور را ** می‌نمایند این چنین رنگین بما
The glasses of diverse hue cause that Light to seem coloured like this to us.
چون نماند شیشه‌های رنگ‌رنگ ** نور بی‌رنگت کند آنگاه دنگ 990
When the many-coloured glasses are no more, then the colourless Light makes thee amazed.
خوی کن بی‌شیشه دیدن نور را ** تا چو شیشه بشکند نبود عمی
Make it thy habit to behold the Light without the glass, in order that when the glass is shattered there may not be blindness (in thee).
قانعی با دانش آموخته ** در چراغ غیر چشم افروخته
Thou art content with knowledge learned (from others): thou hast lit thine eye at another's lamp.
او چراغ خویش برباید که تا ** تو بدانی مستعیری نی‌فتا
He takes away his lamp, that thou mayst know thou art a borrower, not a giver.
گر تو کردی شکر و سعی مجتهد ** غم مخور که صد چنان بازت دهد
If thou hast rendered thanks (to God for what thou hast received) and made the utmost exertion (in doing so), be not grieved (at its loss), for He will give (thee) a hundred such (gifts) in return;
ور نکردی شکر اکنون خون گری ** که شدست آن حسن از کافر بری 995
But if thou hast not rendered thanks, weep (tears of) blood now, for that (spiritual) excellence has become quit of (has abandoned) the ungrateful.