-
پس ز درد اکنون شکایت بر مدار ** کوست سوی نیست اسپی راهوار
- Therefore do not now complain of affliction, for it is a smooth-paced horse (carrying you) towards non-existence.
-
این قدر گفتیم باقی فکر کن ** فکر اگر جامد بود رو ذکر کن 1475
- We have said so much: think of the remainder, (or) if thought be frozen (unable to move), practise recollection (of God).
-
ذکر آرد فکر را در اهتزاز ** ذکر را خورشید این افسرده ساز
- Recollection (of God) brings thought into movement: make recollection to be the sun for this congealed (thought).
-
اصل خود جذبه است لیک ای خواجه‌تاش ** کار کن موقوف آن جذبه مباش
- (God's) pulling is, indeed, the original source; but, O fellow-servant, exert yourself, do not be dependent on that pulling;
-
زانک ترک کار چون نازی بود ** ناز کی در خورد جانبازی بود
- For to renounce exertion is like an act of disdain: how should disdain be seemly for a devoted lover (of God)?
-
نه قبول اندیش نه رد ای غلام ** امر را و نهی را می‌بین مدام
- O youth, think neither of acceptance nor refusal: regard always the (Divine) command and prohibition.
-
مرغ جذبه ناگهان پرد ز عش ** چون بدیدی صبح شمع آنگه بکش 1480
- (Then) suddenly the bird, namely, the (Divine) attraction, will fly from its nest (towards you): put out the candle as soon as you see the dawn.
-
چشمها چون شد گذاره نور اوست ** مغزها می‌بیند او در عین پوست
- When the eyes have become piercing, ’tis its (the dawn's) light (that illumines them): in the very husk it (the illumined eye) beholds the kernels.
-
بیند اندر ذره خورشید بقا ** بیند اندر قطره کل بحر را
- In the mote it beholds the everlasting Sun, in the drop (of water) it beholds the entire Sea.
-
بار دیگر رجوع کردن به قصه‌ی صوفی و قاضی
- Returning once more to the Story of the Súfí and the Cadi.
-
گفت صوفی در قصاص یک قفا ** سر نشاید باد دادن از عمی
- The Súfí said (to himself), “It does not behove me blindly to lose my head by taking retaliation for a single slap on the nape.