ز امر حق وابکوا کثیرا خوانده‌ای ** چون سر بریان چه خندان مانده‌ای
You have read in God’s Commandment (the words) and weep ye much: why have you remained grinning like a roast (sheep’s) head?
روشنی خانه باشی هم‌چو شمع ** گر فرو پاشی تو هم‌چون شمع دمع
You will be the light of the house, like the candle, if like the candle you shed showers of tears.
آن ترش‌رویی مادر یا پدر ** حافظ فرزند شد از هر ضرر
The mother’s or father’s sourness of face preserves the child from every harm.
ذوق خنده دیده‌ای ای خیره‌خند ** ذوق گریه بین که هست آن کان قند
You have experienced the pleasure of laughing, O inordinate laugher: (now) experience the pleasure of weeping (and recognise) that it is a mine of sugar.
چون جهنم گریه آرد یاد آن ** پس جهنم خوشتر آید از جنان 1585
Since thinking of Hell causes weeping, therefore Hell is better than Paradise.
خنده‌ها در گریه‌ها آمد کتیم ** گنج در ویرانه‌ها جو ای سلیم
In tears there are laughters concealed: seek treasure amidst ruins, O simple (sincere) man.
ذوق در غمهاست پی گم کرده‌اند ** آب حیوان را به ظلمت برده‌اند
Pleasure is (concealed) in pains: the track has been lost, the Water of Life has been taken away into the (Land of) Darkness.
بازگونه نعل در ره تا رباط ** چشمها را چار کن در احتیاط
On the way to the Caravanseray the shoes are upside down: make your (two) eyes to be (as) four in precaution (against being deceived).
چشمها را چار کن در اعتبار ** یار کن با چشم خود دو چشم یار
Make your (two) eyes to be (as) four in careful consideration: join to your own eye (eyes) the two eyes of the Friend.
امرهم شوری بخوان اندر صحف ** یار را باش و مگوش از ناز اف 1590
Read in the pages (of the Qur’an) their affair is a matter for consultation: be (devoted) to the Friend and do not say to him disdainfully, ‘Fie!’