-
لیک حق اصحابنا اصحاب را ** در گشاد و برد تا صدر سرا
- But, O my comrades, God has opened the door to the Comrades and led them to the high-seat in the palace.
-
با کفش نامستحق و مستحق ** معتقان رحمت‌اند از بند رق 2315
- Through His hand the unworthy and the worthy are freed by Mercy from the bonds of servitude.
-
در عدم ما مستحقان کی بدیم ** که برین جان و برین دانش زدیم
- During (our) non-existence how were we worthy to attain to this spirituality and knowledge?
-
ای بکرده یار هر اغیار را ** وی بداده خلعت گل خار را
- O Thou who hast made every stranger (Thy) friend, and O Thou who hast given the rose as a robe of honour to the thorn,
-
خاک ما را ثانیا پالیز کن ** هیچ نی را بار دیگر چیز کن
- Sift our dust a second time, make (our) nothing to be some thing once more!
-
این دعا تو امر کردی ز ابتدا ** ورنه خاکی را چه زهره‌ی این بدی
- Thou didst command this invocation (of Thee) from the beginning; else how should a creature of dust have dared (to do) this?
-
چون دعامان امر کردی ای عجاب ** این دعای خویش را کن مستجاب 2320
- Since—oh, wonder !—Thou didst command us to invoke Thee, cause this invocation of Thee to be answered favourably.
-
شب شکسته کشتی فهم و حواس ** نه امیدی مانده نه خوف و نه یاس
- Night has wrecked the ship of (my) understanding and senses: no hope is left, nor fear nor despair.
-
برده در دریای رحمت ایزدم ** تا ز چه فن پر کند بفرستدم
- God has borne me into the sea of Mercy: (I know not) with what specialty He will fill me and send me (back to the world).
-
آن یکی را کرده پر نور جلال ** وآن دگر را کرده پر وهم و خیال
- He fills one with the light of Majesty, while He fills another with (vain) imagination and fancy.