-
وام کردم نه هزار از زر گزاف ** تو کجایی تا شود این درد صاف
- I recklessly incurred debts (amounting to) nine thousand pieces of gold: where art thou, that these dregs may become clear?
-
تو کجایی تا که خندان چون چمن ** گویی بستان آن و ده چندان ز من 3300
- Where art thou, that laughing like the (verdant) garden thou mayst say, ‘Receive that (sum) and ten times as much from me’?
-
تو کجایی تا مرا خندان کنی ** لطف و احسان چون خداوندان کنی
- Where art thou, that thou mayst make me laughing (flourishing) and show favour and beneficence as lords (are wont to do)?
-
تو کجایی تا بری در مخزنم ** تا کنی از وام و فاقه آمنم
- Where art thou, that thou mayst take me into thy treasury and make me secure from debt and poverty?—
-
من همی‌گویم بس و تو مفضلم ** گفته کین هم گیر از بهر دلم
- (Whilst) I am saying continually, ‘Enough!’ and thou, my bounteous friend, replying, ‘Accept this too for my heart's sake.’
-
چون همی‌گنجد جهانی زیر طین ** چون بگنجد آسمانی در زمین
- How can a world (microcosm) be contained under the clay (of the body)? How should a Heaven be contained in the earth?
-
حاش لله تو برونی زین جهان ** هم به وقت زندگی هم این زمان 3305
- God forfend! Thou art beyond this world both in thy lifetime and at the present hour.
-
در هوای غیب مرغی می‌پرد ** سایه‌ی او بر زمینی می‌زند
- A bird is flying in the atmosphere of the Unseen: its shadow falls on a piece of earth.
-
جسم سایه‌ی سایه‌ی سایه‌ی دلست ** جسم کی اندر خور پایه‌ی دلست
- The body is the shadow of the shadow of the shadow of the heart: how is the body worthy of the (lofty) rank of the heart?
-
مرد خفته روح او چون آفتاب ** در فلک تابان و تن در جامه خواب
- A man lies asleep: his spirit is shining in Heaven, like the sun, while his body is in bed.