سمع و طاعه میکنیم او راست دست ** آنچه او فرمود بر ما نافذست // ما چو اسماعیل ز ابراهیم خود ** سر نپیچیم ارچه قربان میکند
We accept and obey: (the right of) control belongs to him: what he has commanded must be executed by us. // We are like Ishmael: we will not recoil from our Abraham though he is offering us in sacrifice."
گفت قاضی هر یکی با عاقلیش ** تا بگوید قصه‌ای از کاهلیش
The cadi said, “Let each one (of you), using his intelligence, give some account of his laziness,
تا ببینم کاهلی هر یکی ** تا بدانم حال هر یک بی‌شکی 4885
That I may perceive the laziness of each and know beyond any doubt (how stands) the case of every one (of you).”
عارفان از دو جهان کاهل‌ترند ** زانک بی شد یار خرمن می‌برند
The gnostics are the laziest folk in the two worlds, because they get their harvest without ploughing.
کاهلی را کرده‌اند ایشان سند ** کار ایشان را چو یزدان میکند
They have made laziness their prop (and rely upon it) since God is working for them.
کار یزدان را نمی‌بینند عام ** می‌نیاسایند از کد صبح و شام
The vulgar do not see God's working and (therefore) never rest from toil at morn or eve.
هین ز حد کاهلی گویید باز ** تا بدانم حد آن از کشف راز
“Come,” (said the cadi), “define (your) laziness, so that from the disclosure of the secret I may learn its (essential) definition (and nature).”
بی‌گمان که هر زبان پرده‌ی دلست ** چون بجنبد پرده سرها واصلست 4890
’Tis unquestionable that every tongue is a curtain over the heart: when the curtain is moved, the mysteries (hidden behind it) reach us.
پرده‌ی کوچک چو یک شرحه کباب ** می‌بپوشد صورت صد آفتاب
A little curtain like a slice of roast-meat conceals the forms of a hundred suns.