-
مطرب آغازید پیش ترک مست ** در حجاب نغمه اسرار الست
- In the presence of the drunken Turk the minstrel began (to sing of) the mysteries of Alast under the veil of melody—
-
من ندانم که تو ماهی یا وثن ** من ندانم تا چه می‌خواهی ز من
- “I know not whether Thou art a moon or an idol, I know not what Thou desirest of me.
-
می‌ندانم که چه خدمت آرمت ** تن زنم یا در عبارت آرمت 705
- I know not what service I shall pay Thee, whether I shall keep silence or express Thee in words.
-
این عجب که نیستی از من جدا ** می‌ندانم من کجاام تو کجا
- ’Tis marvellous that Thou art not separate from me, (and yet) where am I, and where Thou, I know not.
-
می‌ندانم که مرا چون می‌کشی ** گاه در بر گاه در خون می‌کشی
- I know not how Thou art drawing me: Thou drawest me now into Thy bosom, now into blood.”
-
هم‌چنین لب در ندانم باز کرد ** می‌ندانم می‌ندانم ساز کرد
- In this fashion he opened his lips (only) to say “I know not”: he made a tune of “I know not, I know not.”
-
چون ز حد شد می‌ندانم از شگفت ** ترک ما را زین حراره دل گرفت
- When (the refrain) “I know not” passed beyond bounds, our Turk was amazed and his heart became sick of this ditty.
-
برجهید آن ترک و دبوسی کشید ** تا علیها بر سر مطرب رسید 710
- The Turk leaped up and fetched an iron mace to smite the minstrel's head with it on the spot;
-
گرز را بگرفت سرهنگی بدست ** گفت نه مطرب کشی این دم بدست
- (But) an officer seized the mace with his hand, saying, “Nay; ’tis wicked to kill the minstrel at this moment.”
-
گفت این تکرار بی حد و مرش ** کوفت طبعم را بکوبم من سرش
- He (the Turk) replied, “This endless and countless repetition of his has pounded my nerves: I will pound his head.