در نوا آرم بنفی این ساز را ** چون بمیری مرگ گوید راز را
I play the tune of negation: when you die, death will declare the mystery.
تفسیر قوله علیه‌السلام موتوا قبل ان تموتوا بمیر ای دوست پیش از مرگ اگر می زندگی خواهی کی ادریس از چنین مردن بهشتی گشت پیش از ما
[Commentary on his (the Prophet's) saying—peace be upon him!— ‘Die before ye die.’ ‘O friend, die before thy death if thou desirest life; for by so dying Idrís became a dweller in Paradise before (the rest of) us.’]
جان بسی کندی و اندر پرده‌ای ** زانک مردن اصل بد ناورده‌ای
You have suffered much agony, but you are (still) in the veil, because dying (to self) was the fundamental principle, and you have not fulfilled it.
تا نمیری نیست جان کندن تمام ** بی‌کمال نردبان نایی به بام
Your agony is not finished till you die: you cannot reach the roof without completing the ladder.
چون ز صد پایه دو پایه کم بود ** بام را کوشنده نامحرم بود 725
When two rungs out of a hundred are wanting, the striver will be forbidden to (set foot on) the roof.
چون رسن یک گز ز صد گز کم بود ** آب اندر دلو از چه کی رود
When the rope lacks one ell out of a hundred, how should the water go from the well into the bucket?
غرق این کشتی نیابی ای امیر ** تا بننهی اندرو من الاخیر
O Amír, you will not experience the wreck of this ship (of self-existence) till you put into it the last mann.
من آخر اصل دان کو طارقست ** کشتی وسواس و غی را غارقست
Know that the last mann is fundamental, for it is (like) the (piercing) star that rises at night: it wrecks the ship of evil suggestion and error.
آفتاب گنبد ازرق شود ** کشتی هش چونک مستغرق شود
The ship of (self-)consciousness, when it is utterly wrecked, becomes (like) the sun in the blue vault (of heaven).
چون نمردی گشت جان کندن دراز ** مات شو در صبح ای شمع طراز 730
Inasmuch as you have not died, your agony has been prolonged: be extinguished in the dawn, O candle of Tiráz!
تا نگشتند اختران ما نهان ** دانک پنهانست خورشید جهان
Know that the Sun of the world is hidden till our stars have become hidden.