پس عزا بر خود کنید ای خفتگان ** زانک بد مرگیست این خواب گران
Then, O sleepers, mourn for yourselves, for this heavy slumber is an evil death.
روح سلطانی ز زندانی بجست ** جامه چه درانیم و چون خاییم دست
A royal spirit escaped from a prison: why should we rend our garments and how should we gnaw our hands?
چونک ایشان خسرو دین بوده‌اند ** وقت شادی شد چو بشکستند بند
Since they were monarchs of the (true) religion, ’twas the hour of joy (for them) when they broke their bonds.
سوی شادروان دولت تاختند ** کنده و زنجیر را انداختند
They sped towards the pavilion of empire, they cast off their fetters and chains.
روز ملکست و گش و شاهنشهی ** گر تو یک ذره ازیشان آگهی 800
’Tis the day of (their) kingship and pride and sovereignty, if thou hast (even) an atom of knowledge of them.
ور نه‌ای آگه برو بر خود گری ** زانک در انکار نقل و حشری
And if thou hast not (this) knowledge, go, weep for thyself, for thou art disbelieving in the removal (from this world to the next) and in the assembly at the Last Judgement.
بر دل و دین خرابت نوحه کن ** که نمی‌بیند جز این خاک کهن
Mourn for thy corrupt heart and religion, for it (thy heart) sees naught but this old earth.
ور همی‌بیند چرا نبود دلیر ** پشتدار و جانسپار و چشم‌سیر
Or if it is seeing (the spiritual world), why is it not brave and supporting (others) and self-sacrificing and fully contented?
در رخت کو از می دین فرخی ** گر بدیدی بحر کو کف سخی
In thy countenance where is the happiness (which is the effect) of the wine of (true) religion? If thou hast beheld the Ocean (of Bounty), where is the bounteous hand?
آنک جو دید آب را نکند دریغ ** خاصه آن کو دید آن دریا و میغ 805
He that has beheld the River does not grudge water (to the thirsty), especially he that has beheld that Sea and (those) Clouds.”
تمثیل مرد حریص نابیننده رزاقی حق را و خزاین و رحمت او را به موری کی در خرمنگاه بزرگ با دانه‌ی گندم می‌کوشد و می‌جوشد و می‌لرزد و به تعجیل می‌کشد و سعت آن خرمن را نمی‌بیند
Comparison of the covetous man, who does not see the all-providingness of God and the (infinite) stores of His mercy, to an ant struggling with a single grain of wheat on a great threshing-floor and showing violent agitation and trembling and dragging it hurriedly along, unconscious of the amplitude of the threshing-floor.