English    Türkçe    فارسی   

2
2165-2189

  • هر که را دیو از کریمان وابرد ** بی‏کسش یابد سرش را او خورد 2165
  • Whomsoever the Devil cuts off from the noble (saints), he finds him without any one (to help him), and he devours his head.

  • یک بدست از جمع رفتن یک زمان ** مکر دیو است بشنو و نیکو بدان‏
  • To go for one moment a single span apart from the community (of saints) is (a result of) the Devil's guile. Hearken, and know (it) well.

  • تنها کردن باغبان صوفی و فقیه و علوی را از همدیگر
  • How the gardener isolated the Súfí, the jurist, and the descendant of ‘Alí from one another.

  • باغبانی چون نظر در باغ کرد ** دید چون دزدان به باغ خود سه مرد
  • A gardener, when he looked into the orchard, saw three men in his orchard, as (though they were) thieves:

  • یک فقیه و یک شریف و صوفیی ** هر یکی شوخی بدی لایوفیی‏
  • A jurist and a Sharíf and a Súfí: each one an impudent, knavish and perfidious rogue.

  • گفت با اینها مرا صد حجت است ** لیک جمع‏اند و جماعت قوت است‏
  • He said, “I have a hundred arguments against these fellows, but they are united, and a united party is (a source of) strength.

  • بر نیایم یک تنه با سه نفر ** پس ببرمشان نخست از همدگر 2170
  • I cannot cope singly with three persons, so first I will sunder them from one another.

  • هر یکی را من به سویی افکنم ** چون که تنها شد سبیلش بر کنم‏
  • I will cause each one to set out in a (different) direction, and when each is alone, I will tear out his moustache.”

  • حیله کرد و کرد صوفی را به راه ** تا کند یارانش را با او تباه‏
  • He employed a ruse and got the Súfí away, that he might poison (the minds of) his friends against him.

  • گفت صوفی را برو سوی وثاق ** یک گلیم آور برای این رفاق‏
  • He said to the Súfí, “Go to the house and fetch a rug for these companions (of yours).”

  • رفت صوفی گفت خلوت با دو یار ** تو فقیهی وین شریف نامدار
  • (As soon as) the Súfí departed, he (the gardener) said in private to the two friends, “Thou art a jurist, and this (other) is a renowned Sharíf.

  • ما به فتوی تو نانی می‏خوریم ** ما به پر دانش تو می‏پریم‏ 2175
  • ’Tis according to thy legal decision that we eat a loaf (of bread): ’tis by the wings of thy knowledge that we fly.

  • وین دگر شه زاده و سلطان ماست ** سید است از خاندان مصطفاست‏
  • And this other is our prince and sovereign: he is a Sayyid, he is of the House of Mustafá (Mohammed).

  • کیست آن صوفی شکم خوار خسیس ** تا بود با چون شما شاهان جلیس‏
  • Who is this gluttonous vile Súfí, that he should associate with kings like you?

  • چون بیاید مر و را پنبه کنید ** هفته‏ای بر باغ و راغ من زنید
  • When he comes (back), drive him away and take possession of my orchard and field for a week.

  • باغ چه بود جان من آن شماست ** ای شما بوده مرا چون چشم راست‏
  • What is (it to offer you) my orchard? My life is yours, O ye who have (always) been (as dear to me) as my right eye.”

  • وسوسه کرد و مر ایشان را فریفت ** آه کز یاران نمی‏باید شکیفت‏ 2180
  • He made evil suggestions and beguiled them. Ah, one must not patiently suffer the loss of friends.

  • چون به ره کردند صوفی را و رفت ** خصم شد اندر پیش با چوب زفت‏
  • When they had turned the Súfí away and he was gone, the enemy went after him with a stout cudgel.

  • گفت ای سگ صوفیی باشد که تیز ** اندر آیی باغ ما تو از ستیز
  • “O dog,” he cried, “is it Súfism that of a sudden you come into my orchard in spite (of me)?

  • این جنیدت ره نمود و بایزید ** از کدامین شیخ و پیرت این رسید
  • Did Junayd or Báyazíd direct you to behave in this way? From what Shaykh and Pír did this (instruction) reach you?”

  • کوفت صوفی را چو تنها یافتش ** نیم کشتش کرد و سر بشکافتش‏
  • He beat the Súfí when he found him alone; he half killed him and cracked his head.

  • گفت صوفی آن من بگذشت لیک ** ای رفیقان پاس خود دارید نیک‏ 2185
  • Said the Súfí, “Mine is over, but O comrades, take good care of yourselves!

  • مر مرا اغیار دانستید هان ** نیستم اغیارتر زین قلتبان‏
  • Ye regarded me as an alien. Look out! I am not more alien than this scoundrel.

  • این چه من خوردم شما را خوردنی است ** وین چنین شربت جزای هر دنی است‏
  • That (cup) which I have drunk must be drunk by you, and such a draught as this is the due of every cad.”

  • این جهان کوه است و گفت‏وگوی تو ** از صدا هم باز آید سوی تو
  • This world is (like) the mountain, and (all) thy words come back to thee from the echo.

  • چون ز صوفی گشت فارغ باغبان ** یک بهانه کرد ز آن پس جنس آن‏
  • After the gardener had finished with the Súfí, he invented a pretext of the same kind as the former,