-
یک بدست از جمع رفتن یک زمان ** مکر دیو است بشنو و نیکو بدان
- To go for one moment a single span apart from the community (of saints) is (a result of) the Devil's guile. Hearken, and know (it) well.
-
تنها کردن باغبان صوفی و فقیه و علوی را از همدیگر
- How the gardener isolated the Súfí, the jurist, and the descendant of ‘Alí from one another.
-
باغبانی چون نظر در باغ کرد ** دید چون دزدان به باغ خود سه مرد
- A gardener, when he looked into the orchard, saw three men in his orchard, as (though they were) thieves:
-
یک فقیه و یک شریف و صوفیی ** هر یکی شوخی بدی لایوفیی
- A jurist and a Sharíf and a Súfí: each one an impudent, knavish and perfidious rogue.
-
گفت با اینها مرا صد حجت است ** لیک جمعاند و جماعت قوت است
- He said, “I have a hundred arguments against these fellows, but they are united, and a united party is (a source of) strength.
-
بر نیایم یک تنه با سه نفر ** پس ببرمشان نخست از همدگر 2170
- I cannot cope singly with three persons, so first I will sunder them from one another.
-
هر یکی را من به سویی افکنم ** چون که تنها شد سبیلش بر کنم
- I will cause each one to set out in a (different) direction, and when each is alone, I will tear out his moustache.”
-
حیله کرد و کرد صوفی را به راه ** تا کند یارانش را با او تباه
- He employed a ruse and got the Súfí away, that he might poison (the minds of) his friends against him.
-
گفت صوفی را برو سوی وثاق ** یک گلیم آور برای این رفاق
- He said to the Súfí, “Go to the house and fetch a rug for these companions (of yours).”
-
رفت صوفی گفت خلوت با دو یار ** تو فقیهی وین شریف نامدار
- (As soon as) the Súfí departed, he (the gardener) said in private to the two friends, “Thou art a jurist, and this (other) is a renowned Sharíf.
-
ما به فتوی تو نانی میخوریم ** ما به پر دانش تو میپریم 2175
- ’Tis according to thy legal decision that we eat a loaf (of bread): ’tis by the wings of thy knowledge that we fly.
-
وین دگر شه زاده و سلطان ماست ** سید است از خاندان مصطفاست
- And this other is our prince and sovereign: he is a Sayyid, he is of the House of Mustafá (Mohammed).
-
کیست آن صوفی شکم خوار خسیس ** تا بود با چون شما شاهان جلیس
- Who is this gluttonous vile Súfí, that he should associate with kings like you?
-
چون بیاید مر و را پنبه کنید ** هفتهای بر باغ و راغ من زنید
- When he comes (back), drive him away and take possession of my orchard and field for a week.
-
باغ چه بود جان من آن شماست ** ای شما بوده مرا چون چشم راست
- What is (it to offer you) my orchard? My life is yours, O ye who have (always) been (as dear to me) as my right eye.”
-
وسوسه کرد و مر ایشان را فریفت ** آه کز یاران نمیباید شکیفت 2180
- He made evil suggestions and beguiled them. Ah, one must not patiently suffer the loss of friends.
-
چون به ره کردند صوفی را و رفت ** خصم شد اندر پیش با چوب زفت
- When they had turned the Súfí away and he was gone, the enemy went after him with a stout cudgel.
-
گفت ای سگ صوفیی باشد که تیز ** اندر آیی باغ ما تو از ستیز
- “O dog,” he cried, “is it Súfism that of a sudden you come into my orchard in spite (of me)?
-
این جنیدت ره نمود و بایزید ** از کدامین شیخ و پیرت این رسید
- Did Junayd or Báyazíd direct you to behave in this way? From what Shaykh and Pír did this (instruction) reach you?”
-
کوفت صوفی را چو تنها یافتش ** نیم کشتش کرد و سر بشکافتش
- He beat the Súfí when he found him alone; he half killed him and cracked his head.
-
گفت صوفی آن من بگذشت لیک ** ای رفیقان پاس خود دارید نیک 2185
- Said the Súfí, “Mine is over, but O comrades, take good care of yourselves!
-
مر مرا اغیار دانستید هان ** نیستم اغیارتر زین قلتبان
- Ye regarded me as an alien. Look out! I am not more alien than this scoundrel.
-
این چه من خوردم شما را خوردنی است ** وین چنین شربت جزای هر دنی است
- That (cup) which I have drunk must be drunk by you, and such a draught as this is the due of every cad.”
-
این جهان کوه است و گفتوگوی تو ** از صدا هم باز آید سوی تو
- This world is (like) the mountain, and (all) thy words come back to thee from the echo.
-
چون ز صوفی گشت فارغ باغبان ** یک بهانه کرد ز آن پس جنس آن
- After the gardener had finished with the Súfí, he invented a pretext of the same kind as the former,
-
کای شریف من برو سوی وثاق ** که ز بهر چاشت پختم من رقاق 2190
- Saying, “O my Sharíf, go to the house, for I have baked (some) thin cakes of bread for breakfast.