English    Türkçe    فارسی   

2
2553-2577

  • راه را بر ما چو بستان کن لطیف ** منزل ما خود تو باشی ای شریف‏
  • Make the way agreeable to us as a garden: Thou indeed, O Glorious One, art our goal.’”

  • مومنان در حشر گویند ای ملک ** نی که دوزخ بود راه مشترک‏
  • At the Gathering (for Judgement) the true believers will say, “O angel, is it not (the case) that Hell is the common road,

  • مومن و کافر بر او یابد گذار ** ما ندیدیم اندر این ره دود و نار 2555
  • 2555(And that) true believer and infidel (alike) pass by it? We saw no smoke or fire in this road (which we have traversed).

  • نک بهشت و بارگاه ایمنی ** پس کجا بود آن گذرگاه دنی‏
  • Lo, here is Paradise and the Court of safety: where, then, was that vile place of passage? ”

  • پس ملک گوید که آن روضه‏ی خضر ** که فلان جا دیده‏اید اندر گذر
  • Then the angel will say, “The garden of greenery which ye saw in a certain spot as ye passed––

  • دوزخ آن بود و سیاستگاه سخت ** بر شما شد باغ و بستان و درخت‏
  • That was Hell and the terrible place of chastisement, (but) unto you it became gardens and pleasaunces and trees.

  • چون شما این نفس دوزخ خوی را ** آتشی گبر فتنه جوی را
  • Inasmuch as with this soul of hellish nature, (this) miscreant fiery one that seeks (to lead you into) temptation,

  • جهدها کردید و او شد پر صفا ** نار را کشتید از بهر خدا 2560
  • Ye have striven (oft), and it hath become full of purity, and ye have quenched the fire (thereof) for God’s sake;

  • آتش شهوت که شعله می‏زدی ** سبزه‏ی تقوی شد و نور هدی‏
  • (Inasmuch as) the fire of lust, which was flaming, hath become the verdure of piety and the light of guidance (unto the true faith);

  • آتش خشم از شما هم حلم شد ** ظلمت جهل از شما هم علم شد
  • (Inasmuch as) at once the fire of anger in you hath turned to forbearance, and the darkness of ignorance in you hath turned to knowledge;

  • آتش حرص از شما ایثار شد ** و آن حسد چون خار بد گلزار شد
  • (Inasmuch as) the fire of greed in you hath turned to unselfishness, and that envy (which) was like thorns hath turned to roses;

  • چون شما این جمله آتشهای خویش ** بهر حق کشتید جمله پیش پیش‏
  • Inasmuch as ye formerly extinguished all these fires of your own for God’s sake;

  • نفس ناری را چو باغی ساختید ** اندر او تخم وفا انداختید 2565
  • And made the fiery soul like an orchard and cast in it the seed of fealty,

  • بلبلان ذکر و تسبیح اندر او ** خوش سرایان در چمن بر طرف جو
  • (Whilst) therein the nightingales of commemoration and glorification of God (were) singing sweetly in the garden by the river-side;

  • داعی حق را اجابت کرده‏اید ** در جحیم نفس آب آورده‏اید
  • (Inasmuch as) ye have answered the call of God and have brought water into the blazing hell of your soul––

  • دوزخ ما نیز در حق شما ** سبزه گشت و گلشن و برگ و نوا
  • Our Hell also in regard to you hath become greenery and roses and plenty and riches.”

  • چیست احسان را مکافات ای پسر ** لطف و احسان و ثواب معتبر
  • What is the requital for well-doing, O son? Kindness and well-doing and valued recompense.

  • نی شما گفتید ما قربانی‏ایم ** پیش اوصاف بقا ما فانی‏ایم‏ 2570
  • “Did not ye say, ‘We are devoted (to God) - we are passing away before the attributes of Everlastingness?

  • ما اگر قلاش و گر دیوانه‏ایم ** مست آن ساقی و آن پیمانه‏ایم‏
  • We, whether we be cunning (sane) or mad, are intoxicated with that Cupbearer and that cup.

  • بر خط و فرمان او سر می‏نهیم ** جان شیرین را گروگان می‏دهیم‏
  • We lay our heads (submissively) upon His writ and mandate; we give our sweet lives in pawn (to Him).

  • تا خیال دوست در اسرار ماست ** چاکری و جان سپاری کار ماست‏
  • So long as the thought of the Friend is in our inmost hearts, (all) our work is to serve (Him) and yield up our lives.’”

  • هر کجا شمع بلا افروختند ** صد هزاران جان عاشق سوختند
  • Wheresoever the candle of tribulation hath been lighted, hundreds of thousands of loving souls are burnt.

  • عاشقانی کز درون خانه‏اند ** شمع روی یار را پروانه‏اند 2575
  • Those lovers that are within the house (and nigh unto Him) are (as) moths to the candle of the face of the Friend.

  • ای دل آن جا رو که با تو روشن‏اند ** وز بلاها مر ترا چون جوشن‏اند
  • O heart, go where they are bright toward thee and are as a coat of mail to thee against afflictions,

  • ز آن میان جان ترا جا می‏کنند ** تا ترا پر باده چون جامی کنند
  • And give thee a place within their souls, that they may fill thee with wine, like a cup.