-
پس زره سازید و در پوشید او ** پیش لقمان کریم صبرخو 1850
- Then he fashioned a coat of mail and put it on in the presence of the noble and patient Luqmán.
-
گفت این نیکو لباسست ای فتی ** درمصاف و جنگ دفع زخم را
- “This,” he said, “is an excellent garment, O young man, for warding off blows on the battle-field and in war.”
-
گفت لقمان صبر هم نیکو دمیست ** که پناه و دافع هر جا غمیست
- Luqmán said, “Patience too is of good effect, for it is the protection and defence against pain everywhere.”
-
صبر را با حق قرین کرد ای فلان ** آخر والعصر را آگه بخوان
- He (God) hath joined sabr (patience) with haqq (the real and permanent): O reader, recite attentively the end of (the Súra) Wa’l-‘asr.
-
صد هزاران کیمیا حق آفرید ** کیمیایی همچو صبر آدم ندید
- God created hundreds of thousands of elixirs, (but) Man hath not seen an elixir like patience.
-
بقیهی حکایت نابینا و مصحف
- The remainder of the story of the blind man and his reading the Qur’án.
-
مرد مهمان صبرکرد و ناگهان ** کشف گشتش حال مشکل در زمان 1855
- The guest showed patience, and of a sudden the difficult case was unveiled to him all at once.
-
نیمشب آواز قرآن را شنید ** جست از خواب آن عجایب را بدید
- At midnight he heard the sound of (recitation of) the Qur’án; he sprang up from sleep and beheld a marvel—
-
که ز مصحف کور میخواندی درست ** گشت بیصبر و ازو آن حال جست
- That the blind man was reading correctly from the Qur’án. He became impatient and sought from him (an explanation of) that matter.
-
گفت آیا ای عجب با چشم کور ** چون همیخوانی همیبینی سطور
- “Oh, wonderful!” he cried. “Thou with sightless eyes, how art thou reading, (how art thou) seeing the lines?
-
آنچ میخوانی بر آن افتادهای ** دست را بر حرف آن بنهادهای
- Thou hast touched that which thou art reading: thou hast laid thy hand upon the words of that (passage).
-
اصبعت در سیر پیدا میکند ** که نظر بر حرف داری مستند 1860
- Thy finger, in motion, makes it evident that thou hast thine eye resting on the words.”
-
گفت ای گشته ز جهل تن جدا ** این عجب میداری از صنع خدا
- He replied, “O thou who hast been separated from the body's ignorance, dost thou feel this wonder at the work of God?
-
من ز حق در خواستم کای مستعان ** بر قرائت من حریصم همچو جان
- I begged of God, crying, ‘O Thou whose help is sought, I am (as) covetous of reading the Book as (I am) of life.
-
نیستم حافظ مرا نوری بده ** در دو دیده وقت خواندن بیگره
- I do not know it by heart: at the time of reading it, bestow on my two eyes an untroubled light.
-
باز ده دو دیدهام را آن زمان ** که بگیرم مصحف و خوانم عیان
- Give me back my eyes at that moment, so that I may take the Book and read it plain.’
-
آمد از حضرت ندا کای مرد کار ** ای بهر رنجی به ما اومیدوار 1865
- From the Divine Presence came the cry (in response): ‘O man of (devotional) work, O thou that hast hope of Me in every grief,
-
حسن ظنست و امیدی خوش ترا ** که ترا گوید بهر دم برتر آ
- Thou hast the good thought (of Me) and the fair hope that at each moment bids thee mount higher.
-
هر زمان که قصد خواندن باشدت ** یا ز مصحفها قرائت بایدت
- Whensoever thou intendest to read (the Qur’án) or wantest the lection from (different) copies,
-
من در آن دم وا دهم چشم ترا ** تا فرو خوانی معظم جوهرا
- At that moment I will restore thine eye, in order that thou mayst read, O venerable being.’
-
همچنان کرد و هر آنگاهی که من ** وا گشایم مصحف اندر خواندن
- Even so He did, and whenever I open the Book to read,
-
آن خبیری که نشد غافل ز کار ** آن گرامی پادشاه و کردگار 1870
- That all-knowing One who never becomes forgetful of His work, that honoured Sovereign and Maker,
-
باز بخشد بینشم آن شاه فرد ** در زمان همچون چراغ شبنورد
- That incomparable King at once gives my sight back to me, like a lamp that makes an end of the (darkness of) night.”
-
زین سبب نبود ولی را اعتراض ** هرچه بستاند فرستد اعتیاض
- On this account the saint has no objection (to raise against the Divine ordainment): whatsoever He (God) takes away, He sends compensation.
-
گر بسوزد باغت انگورت دهد ** در میان ماتمی سورت دهد
- If He burn your vineyard, He will give you grapes; in the midst of mourning He will give you festivity.
-
آن شل بیدست را دستی دهد ** کان غمها را دل مستی دهد
- To the handless paralytic He gives a hand, to the (person who is a) mine of grief He gives the (joyous) heart of an intoxicated one.