English    Türkçe    فارسی   

3
2870-2894

  • بارها در دام حرص افتاده‌ای ** حلق خود را در بریدن داده‌ای 2870
  • Many a time have you fallen into the snare of greed and given up your throat to be cut;

  • بازت آن تواب لطف آزاد کرد ** توبه پذرفت و شما را شاد کرد
  • Again He that graciously disposes (hearts) to repentance hath set you free and accepted your repentance and made you glad.

  • گفت ان عدتم کذا عدنا کذا ** نحن زوجنا الفعال بالجزا
  • He hath said, “If ye return thus, We will return thus: We have wedded the actions to the retribution.

  • چونک جفتی را بر خود آورم ** آید آن را جفتش دوانه لاجرم
  • When I bring one mate to Myself, the other mate inevitably comes running (after it).

  • جفت کردیم این عمل را با اثر ** چون رسد جفتی رسد جفتی دگر
  • We have mated this action with the effect: when one mate arrives, another mate arrives.”

  • چون رباید غارتی از جفت شوی ** جفت می‌آید پس او شوی‌جوی 2875
  • When a raider carries off the husband from the wife, the wife comes after him, seeking her husband.

  • بار دیگر سوی این دام آمدیت ** خاک اندر دیده‌ی توبه زدیت
  • Once more ye have come towards this snare and have thrown dust in the eyes of repentance.

  • بازتان تواب بگشاد از گره ** گفت هین بگریز روی این سو منه
  • Again that Forgiving One hath loosed that knot for you and hath said, “Beware! Flee! Set not your face in this direction!”

  • باز چون پروانه‌ی نسیان رسید ** جانتان را جانب آتش کشید
  • Again, when the mandate of forgetfulness arrived, it drew your soul towards the Fire.

  • کم کن ای پروانه نسیان و شکی ** در پر سوزیده بنگر تو یکی
  • O you moth, do not show any forgetfulness and doubt: look once at your burnt wing!

  • چون رهیدی شکر آن باشد که هیچ ** سوی آن دانه نداری پیچ پیچ 2880
  • Since you are saved, the thanksgiving is this, that you should have no inclination towards that grain,

  • تا ترا چون شکر گویی بخشد او ** روزیی بی دام و بی خوف عدو
  • In order that, when you say thanks, He may bestow on you the daily bread that is without snare and without fear of the enemy.

  • شکر آن نعمت که‌تان آزاد کرد ** نعمت حق را بباید یاد کرد
  • In thanksgiving for the bounty shown in setting you free, it behoves you to commemorate the bounty of God.

  • چند اندر رنجها و در بلا ** گفتی از دامم رها ده ای خدا
  • How oft in sorrows and in tribulation have you cried, “O God, deliver me from the snare,

  • تا چنین خدمت کنم احسان کنم ** خاک اندر دیده‌ی شیطان زنم
  • That I may do suchlike service (to Thee) and practise beneficence and throw dust in the eyes of the Devil!”

  • حکایت نذر کردن سگان هر زمستان کی این تابستان چون بیاید خانه سازیم از بهر زمستان را
  • Story of the vow made by the dogs every winter that when next summer comes they will build a house for the winter.

  • سگ زمستان جمع گردد استخوانش ** زخم سرما خرد گرداند چنانش 2885
  • In winter the bones of the dog are drawn together: the blows of the frost make him so small

  • کو بگوید کین قدر تن که منم ** خانه‌ای از سنگ باید کردنم
  • That he says, “Having such a little body, I must build a stone house.

  • چونک تابستان بیاید من بچنگ ** بهر سرما خانه‌ای سازم ز سنگ
  • When summer comes, I will build with my claws a stone house against the cold.”

  • چونک تابستان بیاید از گشاد ** استخوانها پهن گردد پوست شاد
  • (But) when summer comes, his bones expand from the relief (which he feels), and his skin grows sleek,

  • گوید او چون زفت بیند خویش را ** در کدامین خانه گنجم ای کیا
  • And, when he sees himself stout, he says, “In what house should I find room, O noble sir?”

  • زفت گردد پا کشد در سایه‌ای ** کاهلی سیری غری خودرایه‌ای 2890
  • He grows stout and slinks into a shady place—a lazy, full-fed, cowardly, self-opinionated (creature)!

  • گویدش دل خانه‌ای ساز ای عمو ** گوید او در خانه کی گنجم بگو
  • His heart (conscience) says to him, “Build a house, O uncle!” He says, “How shall I find room in the house? Tell (me that).”

  • استخوان حرص تو در وقت درد ** درهم آید خرد گردد در نورد
  • In the hour of pain the bones of your greed shrink together and diminish in compass,

  • گویی از توبه بسازم خانه‌ای ** در زمستان باشدم استانه‌ای
  • And you say penitently, “I will build a house: it will be a resting-place (refuge) for me in winter”;

  • چون بشد درد و شدت آن حرص زفت ** همچو سگ سودای خانه از تو رفت
  • (But) when the pain is gone and your greed has grown stout, the desire for the house departs from you, just as (in the case of) the dog.