English    Türkçe    فارسی   

3
3758-3782

  • گنج زری که چو خسپی زیر ریگ ** با تو باشد ان نباشد مردریگ
  • (God gives you) a golden treasure that remains with you when you lie (buried) under the sand and is not left as a heritage.

  • پیش پیش آن جنازه‌ت می‌دود ** مونس گور و غریبی می‌شود
  • It runs before your hearse and becomes your companion in the tomb and in the state where all is strange.

  • بهر روز مرگ این دم مرده باش ** تا شوی با عشق سرمد خواجه‌تاش 3760
  • For the sake of your death-day be dead (to self), now, so that you may be (united) with everlasting Love, O fellow-servant.

  • صبر می‌بیند ز پرده‌ی اجتهاد ** روی چون گلنار و زلفین مراد
  • Through the curtain of the struggle (against self) renunciation sees the face like a pomegranate-flower and the two tresses of the Desired One.

  • غم چو آیینه‌ست پیش مجتهد ** کاندرین ضد می‌نماید روی ضد
  • Sorrow is as a mirror before the struggler, for in this contrary there appears the face of the (other) contrary.

  • بعد ضد رنج آن ضد دگر ** رو دهد یعنی گشاد و کر و فر
  • After the (one) contrary, (which is) pain, the other contrary, that is, gladness and triumph, shows its face.

  • این دو وصف از پنجه‌ی دستت ببین ** بعد قبض مشت بسط آید یقین
  • Observe these two qualities (contraction and expansion) in the fingers of your hand: assuredly after the closing of the fist comes the opening.

  • پنجه را گر قبض باشد دایما ** یا همه بسط او بود چون مبتلا 3765
  • If the fingers be always closed or entirely (invariably) open, he (their owner) is like an afflicted person.

  • زین دو وصفش کار و مکسب منتظم ** چون پر مرغ این دو حال او را مهم
  • His work and action is regulated by these two qualities: these two conditions are (as) important for him as the bird's wings (to the bird).

  • چونک مریم مضطرب شد یک زمان ** همچنانک بر زمین آن ماهیان
  • When Mary was all at once dismayed, like those fishes on land,

  • گفتن روح القدس مریم راکی من رسول حقم به تو آشفته مشو و پنهان مشو از من کی فرمان اینست
  • [How the Holy Spirit said to Mary, “I am sent to thee by God: be not agitated and do not hide from me, for this is the (Divine) command.”]

  • بانگ بر وی زد نمودار کرم ** که امین حضرتم از من مرم
  • The Exemplar of (Divine) Bounty cried out to her, “I am the trusted (messenger) of the Lord: be not afraid of me.

  • از سرافرازان عزت سرمکش ** از چنین خوش محرمان خود درمکش
  • Do not turn thy head away from the exalted (favourites) of (Divine) Majesty, do not withdraw thyself from such goodly confidants.”

  • این همی گفت و ذباله‌ی نور پاک ** از لبش می‌شد پیاپی بر سماک 3770
  • He was saying this, and (meanwhile) from his lips a wick (ray) of pure light was going up to Simák (Arcturus) step by step (uninterruptedly).

  • از وجودم می‌گریزی در عدم ** در عدم من شاهم و صاحب علم
  • “Thou art fleeing from my existence into non-existence (the Unseen World): in non-existence I am a King and standard-bearer.

  • خود بنه و بنگاه من در نیستیست ** یکسواره نقش من پیش ستیست
  • Verily, my home and dwelling-place is in non-existence: solely my (outward) form is before the Lady (Mary).

  • مریما بنگر که نقش مشکلم ** هم هلالم هم خیال اندر دلم
  • O Mary, look (well), for I am a difficult form (to apprehend): I am both a new moon and a phantasy in the heart.

  • چون خیالی در دلت آمد نشست ** هر کجا که می‌گریزی با توست
  • When a phantasy comes into thy heart and settles (there), it is (still) with thee wheresoever thou fleest—

  • جز خیالی عارضی باطلی ** کو بود چون صبح کاذب آفلی 3775
  • Except an unsubstantial and vain phantasy which is one that sinks (and disappears) like the false dawn.

  • من چو صبح صادقم از نور رب ** که نگردد گرد روزم هیچ شب
  • I am of the light of the Lord, like the true dawn, for no night prowls around my day.

  • هین مکن لاحول عمران زاده‌ام ** که ز لاحول این طرف افتاده‌ام
  • Hark, do not cry Lá hawl against me, O daughter of ‘Imrán, for I have descended hither from Lá hawl.

  • مر مرا اصل و غذا لاحول بود ** نور لاحولی که پیش از قول بود
  • Lá hawl was my origin and sustenance—the light of that Lá hawl which was prior to the spoken word.

  • تو همی‌گیری پناه ازمن به حق ** من نگاریده‌ی پناهم در سبق
  • Thou art taking refuge from me with God: I am in eternity the image of (Him who is) the (only) refuge.

  • آن پناهم من که مخلصهات بوذ ** تو اعوذ آری و من خود آن اعوذ 3780
  • I am the refuge that was oft (the source of) thy deliverance. Thou takest refuge (from me), and I myself am that refuge.

  • آفتی نبود بتر از ناشناخت ** تو بر یار و ندانی عشق باخت
  • There is no bane worse than ignorance: thou art with thy Friend and dost not know how to make love.

  • یار را اغیار پنداری همی ** شادیی را نام بنهادی غمی
  • Thou art deeming thy Friend a stranger: upon a joy thou hast bestowed the name of a grief.”