-
مکر آن فارس چو انگیزید گرد ** آن غبارت ز استغاثت دور کرد
- When the cunning of that Horseman has raised the dust, the dust keeps thee off from calling for aid.
-
سوی فارس رو مرو سوی غبار ** ورنه بر تو کوبد آن مکر سوار
- Go towards the Horseman, go not towards the dust; else the cunning of the Rider will beat upon thee.
-
گفت حق آن را که این گرگش بخورد ** دید گرد گرگ چون زاری نکرد 385
- God said, “He whom this wolf devoured, he saw the wolf’s dust; how did not he make piteous moan?”
-
او نمی‌دانست گرد گرگ را ** با چنین دانش چرا کرد او چرا
- Did not he know the wolf’s dust? (Then), with such knowledge, why did he graze?
-
گوسفندان بوی گرگ با گزند ** می‌بدانند و بهر سو می‌خزند
- Sheep know the smell of the harmful wolf and creep away in every direction.
-
مغز حیوانات بوی شیر را ** می‌بداند ترک می‌گوید چرا
- The brain of animals knows the smell of the lion and bids farewell to grazing.
-
بوی شیر خشم دیدی باز گرد ** با مناجات و حذر انباز گرد
- Thou hast smelt the lion of (God’s) wrath. Turn back! Consort with prayer and dread!
-
وا نگشتند آن گروه از گرد گرگ ** گرگ محنت بعد گرد آمد سترگ 390
- That multitude (of Saba) did not turn back from the wolf’s dust, and after the dust the wolf of tribulation came on his might.
-
بر درید آن گوسفندان را بخشم ** که ز چوپان خرد بستند چشم
- In wrath he tore to pieces those sheep which shut their eyes to the shepherd, Wisdom.
-
چند چوپانشان بخواند و نامدند ** خاک غم در چشم چوپان می‌زدند
- How oft did the shepherd call them! And they came not: they were throwing the dust of resentment in the eyes of the shepherd,
-
که برو ما از تو خود چوپان‌تریم ** چون تبع گردیم هر یک سروریم
- Saying, “Begone: we ourselves are better shepherds than thou. How should we become (thy) followers? We are chieftains, every one (of us).
-
طعمه‌ی گرگیم و آن یار نه ** هیزم ناریم و آن عار نه
- We are food for the wolf, and we are not for the Friend; we are fuel for the Fire, and we are not for dishonour.”
-
حمیتی بد جاهلیت در دماغ ** بانگ شومی بر دمنشان کرد زاغ 395
- A heathen pride was in their brains: the raven croaked disaster over the traces of their habitation.
-
بهر مظلومان همی‌کندند چاه ** در چه افتادند و می‌گفتند آه
- They were digging a pit for the oppressed” they (themselves) fell into the pit, crying “Alas!”
-
پوستین یوسفان بکشافتند ** آنچ می‌کردند یک یک یافتند
- They tore the coats of the Josephs (the prophets and saints), and that which they gave they got, piece by piece.
-
کیست آن یوسف دل حق‌جوی تو ** چون اسیری بسته اندر کوی تو
- Who is that Joseph? Thy God-seeking heart, bound as a captive in thy abode.
-
جبرئیلی را بر استن بسته‌ای ** پر و بالش را به صد جا خسته‌ای
- Thou hast bound a Gabriel on a pillar, thou hast wounded his wings and plumes in a hundred places.
-
پیش او گوساله بریان آوری ** گه کشی او را به کهدان آوری 400
- Thou settest before him a roasted calf, thou fetchest (ground) straw and bringest him to the straw-barn,
-
که بخور اینست ما را لوت و پوت ** نیست او را جز لقاء الله قوت
- Saying, “Eat; this is a dainty meal for us,” (although) for him there is no food but meeting God face to face.
-
زین شکنجه و امتحان آن مبتلا ** می‌کند از تو شکایت با خدا
- On account of this torment and tribulation that afflicted (heart) is complaining of thee to God,
-
کای خدا افغان ازین گرگ کهن ** گویدش نک وقت آمد صبر کن
- Crying, “O God, deliver (me) from this old wolf!” He (God) saith to it, “Lo, the hour is (wellnigh) come: have patience.
-
داد تو وا خواهم از هر بی‌خبر ** داد کی دهد جز خدای دادگر
- I will demand justice for thee from every heedless one: who gives justice but God, the Dealer of justice?”
-
او همی‌گوید که صبرم شد فنا ** در فراق روی تو یا ربنا 405
- It (the heart) says, “ My patience is lost in separation from Thy face, O Lord.
-
احمدم در مانده در دست یهود ** صالحم افتاده در حبس ثمود
- I am (like) Ahmad ( Mohammad) left forsaken in the hands of the Jews, I am (like) Salih fallen into prison (amongst the people) of Thamud.
-
ای سعادت‌بخش جان انبیا ** یا بکش یا باز خوانم یا بیا
- O Thou that bestowed felicity on the souls of the prophets, either slay me or call me back (to Thee) or come (Thyself).