English    Türkçe    فارسی   

4
2206-2230

  • آنک عاقل بود عزم راه کرد ** عزم راه مشکل ناخواه کرد
  • The intelligent one resolved to journey, resolved to make the difficult unwelcome journey.
  • گفت با اینها ندارم مشورت ** که یقین سستم کنند از مقدرت
  • He said, “I will not consult these (others), for assuredly they will make me weak (deficient) in power (to fulfil my purpose).
  • مهر زاد و بوم بر جانشان تند ** کاهلی و جهلشان بر من زند
  • Love of their native place and abode holds sway over their souls: their indolence and ignorance will strike on (affect) me.”
  • مشورت را زنده‌ای باید نکو ** که ترا زنده کند وان زنده کو
  • For consultation, some goodly and (spiritually) living person is required, that he may make thee living; and where is that living one (to be found)?
  • ای مسافر با مسافر رای زن ** زانک پایت لنگ دارد رای زن 2210
  • O traveller, take counsel with a traveller, for a woman's counsel will keep thy foot lame.
  • از دم حب الوطن بگذر مه‌ایست ** که وطن آن سوست جان این سوی نیست
  • Pass on from the (literal) expression, “love of country”; do not stop (at its outward sense), for thy (real) country is Yonder, O soul: ’tis not on this side.
  • گر وطن خواهی گذر آن سوی شط ** این حدیث راست را کم خوان غلط
  • If thou desire thy country, cross to the other bank of the stream: do not misread this true Hadíth.
  • سر خواندن وضو کننده اوراد وضو را
  • The inner meaning of the recitation of the ablutionary prayers by one who performs the ritual ablution.
  • در وضو هر عضو را وردی جدا ** آمدست اندر خبر بهر دعا
  • In the ritual ablution, a separate form of prayer for each member of the body has been handed down in Tradition.
  • چونک استنشاق بینی می‌کنی ** بوی جنت خواه از رب غنی
  • When you snuff up water into your nose, beg of the self-sufficient Lord the scent of Paradise,
  • تا ترا آن بو کشد سوی جنان ** بوی گل باشد دلیل گلبنان 2215
  • In order that that scent may lead you towards Paradise: the scent of the rose is the guide to the rose-trees.
  • چونک استنجا کنی ورد و سخن ** این بود یا رب تو زینم پاک کن
  • When you perform the act of abstersion, the (proper) form of prayer and words is this: “O Lord, cleanse me from this (defilement).
  • دست من اینجا رسید این را بشست ** دستم اندر شستن جانست سست
  • My hand has reached this place and washed it, (but) my hand is weak (unable) to wash my spirit.
  • ای ز تو کس گشته جان ناکسان ** دست فضل تست در جانها رسان
  • O Thou by whom the spirit of the unworthy is made worthy, the hand of Thy bounty is reaching the spirits.
  • حد من این بود کردم من لیم ** زان سوی حد را نقی کن ای کریم
  • This (which) I, vile (as I am), have done was my limit (the utmost within my power): do Thou make clean that (which lies) beyond the limit, O gracious One.
  • از حدث شستم خدایا پوست را ** از حوادث تو بشو این دوست را 2220
  • O God, I have washed my skin clean of ordure: do Thou wash this beloved (spirit) clean of worldly taints.”
  • شخصی به وقت استنجا می‌گفت اللهم ارحنی رائحة الجنه به جای آنک اللهم اجعلنی من التوابین واجعلنی من المتطهرین کی ورد استنجاست و ورد استنجا را به وقت استنشاق می‌گفت عزیزی بشنید و این را طاقت نداشت
  • A certain person used to say at the time of abstersion, "O God, let me smell the sweet odour of Paradise" instead of "O God, make me one of those who repent much, and make me one of those who purify themselves," which is the (proper) form of prayer in abstersion; and he (also) used to recite the formula proper to abstersion at the time of rinsing his nose. A venerable man heard (him) and could not endure it.
  • آن یکی در وقت استنجا بگفت ** که مرا با بوی جنت دار جفت
  • A certain one said at the time of abstersion, “(O God), unite me with the scent of Paradise!”
  • گفت شخصی خوب ورد آورده‌ای ** لیک سوراخ دعا گم کرده‌ای
  • (Thereupon) a person said, “You have used a good formula, but you have missed the (proper) hole for the prayer.
  • این دعا چون ورد بینی بود چون ** ورد بینی را تو آوردی به کون
  • Since this prayer was the formula applicable to the nose, why have you applied the nose-formula to the arse?
  • رایحه‌ی جنت ز بینی یافت حر ** رایحه‌ی جنت کم آید از دبر
  • One free (from sensuality) gets the odour of Paradise from his nose: how should the odour of Paradise come from the rump?”
  • ای تواضع برده پیش ابلهان ** وی تکبر برده تو پیش شهان 2225
  • O thou who hast brought humility into the presence of fools, and O thou who hast brought pride into the presence of (spiritual) kings,
  • آن تکبر بر خسان خوبست و چست ** هین مرو معکوس عکسش بند تست
  • The pride shown to the base is goodly and fitting. Take heed, do not behave in the reverse manner: the reverse thereof is (the cause of) thy bondage.
  • از پی سوراخ بینی رست گل ** بو وظیفه‌ی بینی آمد ای عتل
  • The rose grew for the sake of the nostrils: sweet scent is the stipend of the nose, O churl.
  • بوی گل بهر مشامست ای دلیر ** جای آن بو نیست این سوراخ زیر
  • The scent of the rose is for organs of smell, O bold man: this hole below is not the place for that scent.
  • کی ازین جا بوی خلد آید ترا ** بو ز موضع جو اگر باید ترا
  • How should the scent of Paradise come to thee from this place? If thou requirest the (sweet) scent, seek it from its (proper) place.
  • هم‌چنین حب الوطن باشد درست ** تو وطن بشناس ای خواجه نخست 2230
  • Likewise, “love of country” is right, (but) first, O master, know (what really is) thy country.