English    Türkçe    فارسی   

4
2344-2368

  • کی شود گلزار و گندم‌زار این ** تا نگردد زشت و ویران این زمین
  • How should this (soil) become a rose-garden or cornfield till this soil becomes ugly and ruined?

  • کی شود بستان و کشت و برگ و بر ** تا نگردد نظم او زیر و زبر 2345
  • How should it become orchards and crops and leaves and fruit till its arrangement is turned upside down?’

  • تا بنشکافی به نشتر ریش چغز ** کی شود نیکو و کی گردید نغز
  • Till you pierce the purulent ulcer with a lancet, how will it become well and how will you become healthy?

  • تا نشوید خلطهاات از دوا ** کی رود شورش کجا آید شفا
  • Till he (the physician) cleanse your (corrupt) humours with medicine, how will the indisposition be removed? How will a cure be effected?

  • پاره پاره کرده درزی جامه را ** کس زند آن درزی علامه را
  • When a tailor cuts (the cloth for) a garment piece by piece, will any one strike that expert tailor,

  • که چرا این اطلس بگزیده را ** بردریدی چه کنم بدریده را
  • Saying, ‘Why have you torn this choice satin? What can I do with a torn (garment)?’

  • هر بنای کهنه که آبادان کنند ** نه که اول کهنه را ویران کنند 2350
  • Whenever they (the builders) put an old building in good repair, do not they first ruin the old one?

  • هم‌چنین نجار و حداد و قصاب ** هستشان پیش از عمارتها خراب
  • Likewise the carpenter, the iron-smith and the butcher—with them (too) there is destruction before restorations.

  • آن هلیله و آن بلیله کوفتن ** زان تلف گردند معموری تن
  • The pounding of myrobalan and bastard myrobalan—by reason of that destruction they become the means of restoring the body (to health).

  • تا نکوبی گندم اندر آسیا ** کی شود آراسته زان خوان ما
  • Until you crush wheat in the mill, how will our table be garnished with it?

  • آن تقاضا کرد آن نان و نمک ** که ز شستت وا رهانم ای سمک
  • (The obligation of gratitude for) that bread and salt (of thine) demanded that I should deliver thee, O fish, from the net.

  • گر پذیری پند موسی وا رهی ** از چنین شست بد نامنتهی 2355
  • If thou accept the counsel of Moses, thou wilt escape from such an evil infinite net.

  • بس که خود را کرده‌ای بنده‌ی هوا ** کرمکی را کرده‌ای تو اژدها
  • Inasmuch as thou hast made thyself the slave of sensuality, thou hast made a petty worm into a dragon.

  • اژدها را اژدها آورده‌ام ** تا با صلاح آورم من دم به دم
  • I have brought a dragon for (thy) dragon, that I may correct (thy dragon's) breath by (my dragon's) breath,

  • تا دم آن از دم این بشکند ** مار من آن اژدها را بر کند
  • So that the breath of that one may be defeated by the breath of this one, and that my serpent may destroy that dragon (of thine).

  • گر رضا دادی رهیدی از دو مار ** ورنه از جانت برآرد آن دمار
  • If thou submittest, thou art freed from two serpents; otherwise, it (thy dragon) will bring thy spirit to utter perdition.”

  • گفت الحق سخت استا جادوی ** که در افکندی به مکر اینجا دوی 2360
  • He (Pharaoh) said, “In truth, thou art an exceedingly cunning sorcerer, for by craft thou hast introduced duality (disunion) here.

  • خلق یک‌دل را تو کردی دو گروه ** جادوی رخنه کند در سنگ و کوه
  • Thou hast made the unanimous people into two factions: sorcery makes fissures in rock and mountain.”

  • گفت هستم غرق پیغام خدا ** جادوی کی دید با نام خدا
  • He (Moses) said, “I am submerged in the message of God: who (ever) saw sorcery together with the name of God?

  • غفلت و کفرست مایه‌ی جادوی ** مشعله‌ی دینست جان موسوی
  • The substance of sorcery is forgetfulness (of God) and unbelief: the spirit of Moses is the flaming torch of the (true) religion.

  • من به جادویان چه مانم ای وقیح ** کز دمم پر رشک می‌گردد مسیح
  • How do I resemble sorcerers, O impudent one?—for the Messiah (Jesus) is becoming jealous of my (life-giving) breath.

  • من به جادویان چه مانم ای جنب ** که ز جانم نور می‌گیرد کتب 2365
  • How do I resemble sorcerers, O polluted one?—for the (Revealed) Books are receiving light from my spirit.

  • چون تو با پر هوا بر می‌پری ** لاجرم بر من گمان آن می‌بری
  • Since thou art soaring on the wings of sensuality, inevitably thou bearest (in thy heart) that (ill) thought against me.”

  • هر کرا افعال دام و دد بود ** بر کریمانش گمان بد بود
  • Every one whose actions are those of wild beasts hath ill thoughts against the noble.

  • چون تو جزو عالمی هر چون بوی ** کل را بر وصف خود بینی سوی
  • Since thou art a part of the world, howsoever thou art thou deemest all to be of the same description as thyself, misguided man.