زانک عقلش غالبست و بی ز شک ** عقل جنس آمد به خلقت با ملک
Because its (such a spirit's) intelligence is predominant; and beyond doubt the intelligence is homogeneous in nature with the angel;
وان هوای نفس غالب بر عدو ** نفس جنس اسفل آمد شد بدو
While in the enemy (of God) the carnal soul's concupiscence is predominant: the carnal soul is homogeneous with the lowest (of the low) and goes to it.
بود قبطی جنس فرعون ذمیم ** بود سبطی جنس موسی کلیم2705
The Egyptian was a congener of the reprobate Pharaoh; the Israelite was a congener of Moses, the Kalím.
بود هامان جنس‌تر فرعون را ** برگزیدش برد بر صدر سرا
Hámán was more congenial (than any one else) to Pharaoh: he (Pharaoh) chose him out and brought him to the high-seat in the palace.
لاجرم از صدر تا قعرش کشید ** که ز جنس دوزخ‌اند آن دو پلید
Inevitably he (Hámán) dragged him (Pharaoh) from the high-seat to the lowest depth, for those two unclean ones are homogenous with Hell.
هر دو سوزنده چو ذوزخ ضد نور ** هر دو چون دوزخ ز نور دل نفور
Both, like Hell, are burning and contrary to light: both, like Hell, are exceedingly averse to the light of the heart;
زانک دوزخ گوید ای مومن تو زود ** برگذر که نورت آتش را ربود
For Hell says, “O true believer, pass by quickly, since thy light hath taken away (extinguished) the Fire.
بگذر اى مومن كه نورت مىكشد ** آتشم را چون كه دامن مىكشد2710
Pass, O true believer, for thy light, when it sweeps by’, quenches my fire.”
می‌رمد آن دوزخی از نور هم ** زانک طبع دوزخستش ای صنم
The man destined for Hell, also, is recoiling from the light, because he hath the nature of Hell, O worshipful one.
دوزخ از مومن گریزد آنچنان ** که گریزد مومن از دوزخ به جان
Hell flees from the true believer just as the true believer flees with (all) his soul from Hell,
زانک جنس نار نبود نور او ** ضد نار آمد حقیقت نورجو
Because his light is not homogeneous with the Fire: the seeker of the light is in reality the contrary of the Fire
در حدیث آمدی که مومن در دعا ** چون امان خواهد ز دوزخ از خدا
It is related in the Hadíth that when the true believer prays to God for protection from Hell,
دوزخ از وی هم امان خواهد به جان ** که خدایا دور دارم از فلان2715
Hell also begs earnestly for protection from him, saying, “O God, keep me far from such-and-such a one!”
جاذبه‌ی جنسیتست اکنون ببین ** که تو جنس کیستی از کفر و دین
‘Tis the attracting power of homogeneity (that indicates one’s real nature): consider now with whom thou art congenial in respect of infidelity or true religion.
گر بهامان مایلی هامانیی ** ور به موسی مایلی سبحانیی
If thou art inclined towards Hámán, thou hast the nature of Hámán, and if thou art inclined towards Moses, thou art a glorifier of God.
ور بهر و مایلی انگیخته ** نفس و عقلی هر دوان آمیخته
And if thou art inclined and impelled towards both, thou art carnal soul and reason both mingled together.
هر دو در جنگند هان و هان بکوش ** تا شود غالب معانی بر نقوش
Both (these) are at war: take heed, take heed, and strive that the spiritual realities may prevail over the (sensuous) forms.
در جهان جنگ شادی این بسست ** که ببینی بر عدو هر دم شکست2720
In the world of war ‘tis joy enough that thou shouldst always, see defeat (inflicted) on the enemy.
آن ستیزه‌رو بسختی عاقبت ** گفت با هامان برای مشورت
Finally that quarrelsome-looking (contumacious) man (Pharaoh) in his hardness (of heart) told Hámán, for the purpose of consultation.
وعده‌های آن کلیم‌الله را ** گفت و محرم ساخت آن گمراه را
He told (him) the promises pf the one (Moses) with whom God spoke, and made that misguided person his confidant.
مشورت کردن فرعون با وزیرش هامان در ایمان آوردن به موسی علیه‌السلام
How Pharaoh took counsel with ha vizier, Hámán, as to believing in Moses, on whom be peace.
گفت با هامان چون تنهااش بدید ** جست هامان و گریبان را درید
He told Hamán when he saw him alone: Hámán sprang up and rent the bosom of his shirt.
بانگها زد گریه‌ها کرد آن لعین ** کوفت دستار و کله را بر زمین
That accursed one uttered loud cries’ and sobs and beat his turban and cap on the ground,
که چگونه گفت اندر روی شاه ** این چنین گستاخ آن حرف تباه2725
Saying, “How durst he say those vain words so impudently in the face of the king?
جمله عالم را مسخر کرده تو ** کار را با بخت چون زر کرده تو
Thou hast made the whole world subject (to thy sway); thou, (attended) by fortune, hast made thy estate (brilliant) as gold.
از مشارق وز مغارب بی‌لجاج ** سوی تو آرند سلطانان خراج
From all parts of the East and West sultans, without (raising); opposition, bring tribute to thee.