سخت می‌آید فراق این ممر ** پس فراق آن مقر دان سخت‌تر3210
Hard is the separation from this transitory abode: know, then, that the separation from that permanent abode is harder
چون فراق نقش سخت آید ترا ** تا چه سخت آید ز نقاشش جدا
Since it is hard for thee to be separated from the form, how hard must it be to be parted from its Maker!
ای که صبرت نیست از دنیای دون ** چونت صبرست از خدا ای دوست چون
O thou that hast not the patience to do without the vile world, how, O friend, how hast thou the patience to do without God?
چونک صبرت نیست زین آب سیاه ** چون صبوری داری از چشمه‌ی اله
Since thou hast not the patience to do without this black water, how hast thou the patience to do without God's (pure) fountain?
چونک بی این شرب کم داری سکون ** چون ز ابراری جدا وز یشربون
Since thou art restless without this (worldly) drink, how art thou (remaining patiently) apart from the righteous and from they shall drink (of the wine of Paradise)?
گر ببینی یک نفس حسن ودود ** اندر آتش افکنی جان و وجود3215
If for one moment thou behold the beauty of the Loving One and cast thy soul and existence into the fire (of love),
جیفه بینی بعد از آن این شرب را ** چون ببینی کر و فر قرب را
After that thou wilt regard this (worldly) drink as a carcase, when thou beholdest the glory and splendour of nighness (unto Him).
هم‌چو شه‌زاده رسی در یار خویش ** پس برون آری ز پا تو خار خویش
Like the prince, thou wilt attain unto thy Beloved; then thou wilt draw out from thy foot the thorn of self.
جهد کن در بی‌خودی خود را بیاب ** زودتر والله اعلم بالصواب
Strive for selflessness, find thy (true) self as soon as possible— and God best knoweth the right course.
هر زمانی هین مشو با خویش جفت ** هر زمان چون خر در آب و گل میفت
Take heed, never be wedded to self: do not, like an ass, be always falling into water and mud.
از قصور چشم باشد آن عثار ** که نبیند شیب و بالا کور وار3220
That stumbling arises from shortsightedness; for like a blind man, he (such a one) does not see the ups and downs.