English    Türkçe    فارسی   

4
584-608

  • چون شوی محرم گشایم با تو لب ** تا ببینی آفتابی نیم‌شب
  • When thou becomest intimate, I will open my lips (to speak) with thee, that thou may’st behold a Sun at midnight.

  • جز روان پاک او را شرق نه ** در طلوعش روز و شب را فرق نه 585
  • It hath no Orient but the pure spirit: in (respect of) its rising, there is no difference between day and night.

  • روز آن باشد که او شارق شود ** شب نماند شب چو او بارق شود
  • ’Tis day when it (the Sun) rises; when it begins to shine, night is night no more.

  • چون نماید ذره پیش آفتاب ** هم‌چنانست آفتاب اندر لباب
  • (Such) as the mote appears in the presence of the sun, even such is the sun (of this world) in the pure substance (of the Light of God).

  • آفتابی را که رخشان می‌شود ** دیده پیشش کند و حیران می‌شود
  • The sun that becomes resplendent, and before which the (keenest) sight is blunted and dazzled—

  • هم‌چو ذره بینیش در نور عرش ** پیش نور بی حد موفور عرش
  • Thou wilt see it as a mote in the light of the Divine Throne, (a mote) beside the illimitable abounding light of the Divine Throne.

  • خوار و مسکین بینی او را بی‌قرار ** دیده را قوت شده از کردگار 590
  • Thou wilt deem it base and lowly and impermanent, (when) strength has come to thine (inward) eye from the Creator.”

  • کیمیایی که ازو یک ماثری ** بر دخان افتاد گشت آن اختری
  • (The Divine Light is) the Philosophers' Stone from which a single impression fell on the (primal) vapour, and it (the vapour) became a star;

  • نادر اکسیری که از وی نیم تاب ** بر ظلامی زد به گردش آفتاب
  • The unique elixir of which half a gleam struck upon a (region of) darkness and made it the sun;

  • بوالعجب میناگری کز یک عمل ** بست چندین خاصیت را بر زحل
  • The marvellous alchemist who by a single operation fastened all these properties on Saturn.

  • باقی اخترها و گوهرهای جان ** هم برین مقیاس ای طالب بدان
  • Know, O seeker, that the remaining planets and the spiritual substances are (to be judged) according to the same standard.

  • دیده‌ی حسی زبون آفتاب ** دیده‌ی ربانیی جو و بیاب 595
  • The sensuous eye is subject to the sun: seek and find a divine eye,

  • تا زبون گردد به پیش آن نظر ** شعشعات آفتاب با شرر
  • In order that the beams of the flaming sun may become subject (abased) before that vision;

  • که آن نظر نوری و این ناری بود ** نار پیش نور بس تاری بود
  • For that vision is luminous, while these (sunbeams) are igneous: fire is very dark in comparison with light.

  • کرامات و نور شیخ عبدالله مغربی قدس الله سره
  • The miraculous gifts and illumination of Shaykh ‘Abdullah Maghribí, may God sanctify his spirit.

  • گفت عبدالله شیخ مغربی ** شصت سال از شب ندیدم من شبی
  • Shaykh ‘Abdullah Maghribí said, “During sixty years I never perceived in night the quality of night.

  • من ندیدم ظلمتی در شصت سال ** نه به روز و نه به شب نه ز اعتلال
  • During sixty years I never experienced any darkness, neither by day nor by night nor from infirmity.”

  • صوفیان گفتند صدق قال او ** شب همی‌رفتیم در دنبال او 600
  • The Súfís declared his words to be true: “During the night we would follow him

  • در بیابانهای پر از خار و گو ** او چو ماه بدر ما را پیش‌رو
  • Into deserts filled with thorns and ditches, he going in front of us like the full moon.

  • روی پس ناکرده می‌گفتی به شب ** هین گو آمد میل کن در سوی چپ
  • Without looking behind him, he would say, (though it was) at night-time, ‘Hark! here is a ditch: turn to the left!’

  • باز گفتی بعد یک دم سوی راست ** میل کن زیرا که خاری پیش پاست
  • Then, after a little while, he would say, ‘Turn to the right, because a thorn is before your feet.’

  • روز گشتی پاش را ما پای‌بوس ** گشته و پایش چو پاهای عروس
  • Day would break: we would come to kiss his foot, and his foot would be like the feet of a bride,

  • نه ز خاک و نه ز گل بر وی اثر ** نه از خراش خار و آسیب حجر 605
  • No trace of earth or mud on it, none of scratch from thorns or bruise from stones.”

  • مغربی را مشرقی کرده خدای ** کرده مغرب را چو مشرق نورزای
  • God made the Maghribí a Mashriqí: He made the place of sunset (maghrib) light-producing like the place of sunrise (mashriq).

  • نور این شمس شموسی فارس است ** روز خاص و عام را او حارس است
  • The light of this one who belongs to the Sun of suns is riding (in majesty): by day he is guarding high and low.

  • چون نباشد حارس آن نور مجید ** که هزاران آفتاب آرد پدید
  • How should that glorious light, which brings thousands of suns into view, not be a guardian?