English    Türkçe    فارسی   

5
201-225

  • حق ببردش باز در بحر صواب  ** تا به شستش از کرم آن آب آب 
  • God brought it back into the sea of Goodness, that the Origin of the water might generously wash it (clean).

  • سال دیگر آمد او دامن‌کشان  ** هی کجا بودی به دریای خوشان 
  • Next year it came sweeping proudly along. “Hey, where hast thou been?” “In the sea of the pure.

  • من نجس زینجا شدم پاک آمدم  ** بستدم خلعت سوی خاک آمدم 
  • I went from here dirty; I have come (back) clean. I have received a robe of honour, I have come to the earth (again).

  • هین بیایید ای پلیدان سوی من  ** که گرفت از خوی یزدان خوی من 
  • Hark, come unto me, O ye polluted ones, for my nature hath partaken of the nature of God.

  • در پذیرم جمله‌ی زشتیت را  ** چون ملک پاکی دهم عفریت را  205
  • I will accept all thy foulness: I will bestow on the demon purity like (that of) the angel.

  • چون شوم آلوده باز آنجا روم  ** سوی اصل اصل پاکیها رو 
  • When I become defiled, I will return thither: I will go to the Source of the source of purities.

  • دلق چرکین بر کنم آنجا ز سر  ** خلعت پاکم دهد بار دگر 
  • There I will pull the filthy cloak off my head: He will give me a clean robe once more.

  • کار او اینست و کار من همین  ** عالم‌آرایست رب العالمین 
  • Such is His work, and my work is the same: the Lord of all created beings is the beautifier of the world.”

  • گر نبودی این پلیدیهای ما  ** کی بدی این بارنامه آب را 
  • Were it not for these impurities of ours, how would the water have this glory?

  • کیسه‌های زر بدزدید از کسی  ** می‌رود هر سو که هین کو مفلسی  210
  • It stole purses of gold from a certain One: (then) it runs in every direction, crying, “Where is an insolvent?”

  • یا بریزد بر گیاه رسته‌ای  ** یا بشوید روی رو ناشسته‌ای 
  • Either it sheds (the treasure) on a blade of grass that has grown, or it washes the face of one whose face is unwashed,

  • یا بگیرد بر سر او حمال‌وار  ** کشتی بی‌دست و پا را در بحار 
  • Or, porter-like, it takes on its head (surface) the ship that is without hand or foot (helplessly tossing) in the seas.

  • صد هزاران دارو اندر وی نهان  ** زانک هر دارو بروید زو چنان 
  • Hidden in it are myriads of salves, because every salve derives from it its nature and property.

  • جان هر دری دل هر دانه‌ای  ** می‌رود در جو چو داروخانه‌ای 
  • The soul of every pearl, the heart of every grain, goes into the river (for healing) as (into) a shop of salves.

  • زو یتیمان زمین را پرورش  ** بستگان خشک را از وی روش  215
  •  From it (comes) nourishment to the orphans of the earth; from it (comes) movement (growth) to them that are tied fast, the parched ones.

  • چون نماند مایه‌اش تیره شود  ** هم‌چو ما اندر زمین خیره شود 
  • When its stock (of spiritual grace) is exhausted, it becomes turbid: it becomes abject on the earth, as we are.

  • استعانت آب از حق جل جلاله بعد از تیره شدن 
  • How the water, after becoming turbid, entreats God Almighty to succour it.

  • ناله از باطن برآرد کای خدا  ** آنچ دادی دادم و ماندم گدا 
  • (Then) from its interior it raises cries of lamentation, saying, “O God, that which Thou gavest (me) I have given (to others) and am left a beggar.

  • ریختم سرمایه بر پاک و پلید  ** ای شه سرمایه‌ده هل من مزید 
  • I poured the (whole) capital over pure and impure (alike): O King who givest the capital, is there any more?”

  • ابر را گوید ببر جای خوشش  ** هم تو خورشیدا به بالا بر کشش 
  • He (God) saith to the cloud, “Bear it (the water) to the delectable place; and thou too, O sun, draw it up aloft.”

  • راههای مختلف می‌راندش  ** تا رساند سوی بحر بی‌حدش  220
  • He maketh it to go diverse ways, that He may bring it unto the boundless sea.

  • خود غرض زین آب جان اولیاست  ** کو غسول تیرگیهای شماست 
  • Verily, what is meant by this water is the spirit of the saints, which washes away your dark stains.

  • چون شود تیره ز غدر اهل فرش  ** باز گردد سوی پاکی بخش عرش 
  • When it is stained dark by (washing) the treason of the inhabitants of the earth, it returns to Him who endows Heaven with purity.

  • باز آرد زان طرف دامن کشان  ** از طهارات محیط او درسشان 
  • From yonder, trailing the skirt (of glory), it brings back to them lessons concerning the purities of the All-encompassing (God).

  • ز اختلاط خلق یاید اعتدال ** آن اسفر جوید که ارحنا یا بلال
  • Through mingling with the people (of the world) it falls sick and desires (to make) that journey, saying, “Revive us, O Bilál!

  • ای بلال خوش نوای خوش صهیل ** میذنه بر رو بزن طبل رحیل 225
  • O melodious sweet-voiced Bilál, go up into the minaret, beat the drum of departure.”