شاه چون شیرینتر از شکر بود ** جان به شیرینی رود خوشتر بود
Padişah, şekerden daha tatlı olunca canın tatlılığına gitmesi de daha hoş, daha doğru.
ای ملامت گر سلامت مر ترا ** ای سلامت جو تویی واهی العری1375
Ey beni kınayan, sen sağ esen ol. Ey selâmet arayan, sen beni bırak!
جان من کوره ست با آتش خوش است ** کوره را این بس که خانهی آتش است
Benim canım ocaktır, ateşten hoşlanır, ocağa ateş yurdu olmak yeter.
همچو کوره عشق را سوزیدنی است ** هر که او زین کور باشد کوره نیست
Bana ocak gibi aşka yanmak düştü. Bundan kör olansa zaten ocak değildir.
برگ بیبرگی ترا چون برگ شد ** جان باقی یافتی و مرگ شد
Azıksızlık azığı sana azık olursa baki olan canı buldun, ölümden kurtuldun demektir.
چون ترا غم شادی افزودن گرفت ** روضهی جانت گل و سوسن گرفت
Gamdan neşe artmaya başladı mı can bahçen güllerle, süsenlerle dolar.
آن چه خوف دیگران آن امن تست ** بط قوی از بحر و مرغ خانه سست1380
Başkasının korktuğu şeyler, sana emniyet verir. Su kuşu, denizden kuvvet bulur, ev kuşuysa perişan olur.
باز دیوانه شدم من ای طبیب ** باز سودایی شدم من ای حبیب
Ey tabip, ben; yine divane oldum. Sevgili, ben yine kara sevdalara uğradım.
حلقههای سلسلهی تو ذو فنون ** هر یکی حلقه دهد دیگر جنون
Zincirinin halkalarından her halkanın başka, başka fenleri var. Her halka, başka bir delilik vermede.
داد هر حلقه فنونی دیگر است ** پس مرا هر دم جنونی دیگر است
Her halkanın eseri, başka, başka fenler. Onun için her an başka deliliklerim var.
پس فنون باشد جنون این شد مثل ** خاصه در زنجیر این میر اجل
Darbı meseldir, delilikler; fen, fen, çeşit çeşittir. Hele böyle ulu bir beyin zincirine bağlanmış kişide olursa!
آن چنان دیوانگی بگسست بند ** که همه دیوانگان پندم دهند1385
Bağımı, öyle bir divanelik kopardı ki bütün divaneler bana nasihat verirler!
آمدن دوستان به بیمارستان جهت پرسش ذو النون مصری
Zünnun’un hatırını sormak üzere dostlarının tımarhaneye gelmeleri
این چنین ذو النون مصری را فتاد ** کاندر او شور و جنونی نو بزاد
Bu çeşit delilik, Zünnun’u, Mısri’nin de başına geldi. Onda yeni, yeni coşkunluklar, cezbeler meydana gelmekteydi.
شور چندان شد که تا فوق فلک ** میرسید از وی جگرها را نمک
Coşkunluğu âdeta göğün üstüne erişecek bir dereceyi buluyor, ciğerler acısı bir hale geliyordu.
هین منه تو شور خود ای شوره خاک ** پهلوی شور خداوندان پاک
Kendine gel ey çorak toprak, kendi coşkunluğunu bu işe sahip olan temiz kişilerin coşkunluğu ile bir tutma!
خلق را تاب جنون او نبود ** آتش او ریشهاشان میربود
Halk onun deliliğine tahammül edemez bir hale geldi. Ateşi, âdeta halkın sakalını tutuşturmaktaydı.
چون که در ریش عوام آتش فتاد ** بند کردندش به زندانی نهاد1390
Avamın sakalına ateş düşünce onu körlüklerinden, inatlarından tutup bağladılar.
نیست امکان واکشیدن این لگام ** گر چه زین ره تنگ میآیند عام
Halk, bu yolda umumiyetle dara düşse de yine yuları geri çekmeye imkân yoktur.
دیده این شاهان ز عامه خوف جان ** کاین گره کورند و شاهان بینشان
Bu padişahların hepsi, halktan can korkusuna düştüler. Çünkü bu güruh kördür, padişahların da nişanı yok!
چون که حکم اندر کف رندان بود ** لاجرم ذو النون در زندان بود
Hüküm külhaniler eline geçince nihayet Zünnun zindana düştü.
یک سواره میرود شاه عظیم ** در کف طفلان چنین در یتیم
Bir tek ulu padişah, tek başına atına binmiş, gitmekte. Ardına düşen, ona uyan yok. Böyle bir eşi bulunmaz inci, çocukların eline düşmüş. Kadrini bilen anlayan yok.
در چه دریا نهان در قطرهای ** آفتابی مخفی اندر ذرهای1395
İnci de nedir ki? Bir katrada gizlenmiş bir deniz.. bir zerreye sığmış güneş!
آفتابی خویش را ذره نمود ** و اندک اندک روی خود را بر گشود
Öyle bir güneş ki kendisini zerre gösterdi de yavaş, yavaş yüzünü açtı.
جملهی ذرات در وی محو شد ** عالم از وی مست گشت و صحو شد
Bütün zerreler, onda yok oldu. Âlem, onun yüzünden sarhoş oldu, onun yüzünden kendisine geldi.
چون قلم در دست غداری بود ** بیگمان منصور بر داری بود
Fakat kalem, bir gaddarın elinde oldu mu şüphe yok, Mansur, dâra çekilir.