-
کان عجب زین حس دارد عار و ننگ ** کی بود طاوس اندر چاه تنگ
- O şaşılacak şey, o mucize, bu duygudan utanır çekinir. Tavus kuşu, hiç dar bir kuyuya girer mi?
-
تا نگویی مر مرا بسیار گو ** من ز صد یک گویم و آن همچو مو 3505
- Sakın bana, çok söylüyor deme. Ben, yüzde birini söylüyorum, söylediğim de pek cüzi, muhtasar!
-
تشنیع صوفیان بر آن صوفی که پیش شیخ بسیار میگوید
- Sofilerin, şeyhin huzurunda çok söz söyleyen sofiyi kınamaları
-
صوفیان بر صوفیی شنعت زدند ** پیش شیخ خانقاهی آمدند
- Sofiler, bir sofiyi kınayıp tekke şeyhinin yanına gelerek,
-
شیخ را گفتند داد جان ما ** تو از این صوفی بجو ای پیشوا
- Şeyhe “Ey ulumuz, medet... Bu sofiden öcümüzü al” dediler.
-
گفت آخر چه گله ست ای صوفیان ** گفت این صوفی سه خو دارد گران
- Şeyh “Sofiler, şikâyetiniz neden” diye sorunca birisi “Bu sofinin üç kötü huyu var;
-
در سخن بسیار گو همچون جرس ** در خورش افزون خورد از بیست کس
- Söze başladı mı çan gibi susmak bilmez, boyuna söyler. Yemeğe girişti mi yirmi kişinin öğününden fazla yemek yer.
-
ور بخسبد هست چون اصحاب کهف ** صوفیان کردند پیش شیخ زحف 3510
- Yattı mı uyudu mu Eshabı Kehf’e benzer” dedi. Sofiler, bu üç huy, yol ehline yaraşmaz diye şeyhin huzurunda savaşa giriştiler.
-
شیخ رو آورد سوی آن فقیر ** که ز هر حالی که هست اوساط گیر
- Şeyh o fakire yüz çevirip dedi ki: “Ne halin olursa olsan, o halde itidali koru.
-
در خبر خیر الأمور أوساطها ** نافع آمد ز اعتدال أخلاطها
- “İşlerin hayırlısı orta hallisidir” diye haberde bile var. Vücuttaki Ahlât itidal yüzünden faydalı.
-
گر یکی خلطی فزون شد از عرض ** در تن مردم پدید آید مرض
- Bunların biri herhangi bir ârızî sebeple fazlalaştı mı insanın bedeninde hastalık meydana gelir.
-
بر قرین خویش مفزا در صفت ** کان فراق آرد یقین در عاقبت
- Yoldaşına pek yüklenme, çok söz söyleme, onu pek övme, çünkü bu, nihayet ayrılığa sebep olur.
-
نطق موسی بد بر اندازه و لیک ** هم فزون آمد ز گفت یار نیک 3515
- Musa’nın sözü, kendince haddindeydi ama o iyi dosta fazla geldi.
-
آن فزونی با خضر آمد شقاق ** گفت رو تو مکثری هذا فراق
- O fazlalık da Hızır’la arasının açılmasına sebep oldu. Musa’ya “Haydi, git... Sen çok söylüyorsun... Gayri ayrılık geldi, çattı!
-
موسیا بسیار گویی دور شو ** ور نه با من گنگ باش و کور شو
- Musa, sen ne fazla konuşuyorsun, git, uzaklaş... Yahut da benimle olunca kör dilsiz kesil.
-
ور نرفتی وز ستیزه شستهای ** تو به معنی رفتهای بگسستهای
- Yok... Eğer gitmez, inadına oturursan hakikatte de bence gitmiş, benden ayrılmış sayılırsın” dedi.
-
چون حدث کردی تو ناگه در نماز ** گویدت سوی طهارت رو به تاز
- Meselâ namazda ansızın yellensen, biriside sana git yeniden aptes al dese,
-
ور نرفتی خشک جنبان میشوی ** خود نمازت رفت بنشین ای غوی 3520
- Gitmez, orada kakılır kalır namaz kılmaya devam edersen istediğin kadar eğil bükül, yat kalk.. be şaşkın, zaten namazın gitti!
-
رو بر آنها که هم جفت تواند ** عاشقان و تشنهی گفت تواند
- Yürü, seninle eş olanların, sözünü sohbetini susamışçasına sevenlerin yanına var.
-
پاسبان بر خوابناکان بر فزود ** ماهیان را پاسبان حاجت نبود
- Bekçi, uyuyanlara göredir. Balıkların bekçiye ne ihtiyacı var?
-
جامه پوشان را نظر بر گازر است ** جان عریان را تجلی زیور است
- Çamaşırcıya elbise giyenler muhtaçtır. Çırçıplak canın ziyneti Allah tecellisidir.
-
یا ز عریانان به یک سو باز رو ** یا چو ایشان فارغ از تن جامه شو
- Ya çıplakları bırak, bir yana çekil… Yahut onlar gibi elbiseden vazgeç!
-
ور نمیتانی که کل عریان شوی ** جامه کم کن تا ره اوسط روی 3525
- Yok... Eğer tamamıyla soyunamıyorsan bari elbiseni azalt da orta halli ol!”
-
عذر گفتن فقیر به شیخ
- Fakirin şeyhe özrünü arz etmesi
-
پس فقیر آن شیخ را احوال گفت ** عذر را با آن غرامت کرد جفت
- Fakir, o şeyhe ahvalini anlattı, suçuna özürler diledi.
-
مر سؤال شیخ را داد او جواب ** چون جوابات خضر خوب و صواب
- Şeyh’in sualine, Hızır’ın cevapları gibi güzelce, doğruca cevaplar verdi.
-
آن جوابات سؤالات کلیم ** کش خضر بنمود از رب علیم
- Nitekim Kelîmin suallerine Hızır’ın Alîm Allah’tan verdiği cevaplarlarla;