نام و ناموس ملک را در شکست ** کوری آن کس که در حق درشک است‌‌

Tanrı’ya şüphe eden kişinin körlüğüne rağmen meleklerin adını, sanını unutturdu;

زاهد چندین هزاران ساله را ** پوز بندی ساخت آن گوساله را

Altı yüz bin yıllık zahidin, o buzağının ağzını bağladı;

تا نتاند شیر علم دین کشید ** تا نگردد گرد آن قصر مشید 1015

Bu suretle din bilgisi sütünü emmesine, o yüce ve sağlam köşkün etrafında dönüp dolaşmasına mâni oldu.

علمهای اهل حس شد پوز بند ** تا نگیرد شیر ز آن علم بلند

Duygu ehlinin, yalnız zâhire itibar edenlerin bilgileri, o yüce bilgiden süt emenler için ağız bağıdır.

قطره‌‌ی دل را یکی گوهر فتاد ** کان به دریاها و گردونها نداد

Gönül katresine bir inci düştü ki o inci denizlere; feleklere bile verilmemiştir.

چند صورت آخر ای صورت پرست ** جان بی‌‌معنیت از صورت نرست‌‌

Ey surete tapan! Niceye dek suret kaygısı? Senin manasız canın suretten kurtulmadı gitti.

گر به صورت آدمی انسان بدی ** احمد و بو جهل خود یکسان بدی‌‌

Eğer insan, suretle insan olsaydı Ahmed’le Ebucehil müsavi olurdu.

نقش بر دیوار مثل آدم است ** بنگر از صورت چه چیز او کم است‌‌ 1020

Duvar üstüne yapılan insan resmi de insana benzer. Bak, sûret bakımından nesi eksik*

جان کم است آن صورت با تاب را ** رو بجو آن گوهر کمیاب را

O parlak resmin yalnız canı noksan. Yürü, o nadir bulunur cevheri ara;

شد سر شیران عالم جمله پست ** چون سگ اصحاب را دادند دست‌‌

Eshab-ı Kehf’in köpeğine el verilince, dünyadaki bütün aslanların başları alçaldı.