لفظها و نامها چون دامهاست ** لفظ شیرین ریگ آب عمر ماست‌‌

Sözler, yazılar, tuzaklara benzer. Tatlı sözler, bizim ömrümüzün kumudur.

آن یکی ریگی که جوشد آب ازو ** سخت کمیاب است رو آن را بجو

İçinde su kaynayan kum pek az bulunur; yürü, onu ara!

منبع حکمت شود حکمت طلب ** فارغ آید او ز تحصیل و سبب‌‌

Hikmet arayan hikmet kaynağı olur, tahsilden ve sebeplere teşebbüsten kurtulur.

لوح حافظ لوح محفوظی شود ** عقل او از روح محظوظی شود

Bilgileri hıfzeden levh, bir Levh-i Mahfuz olur; aklı ruhtan nasiplenir, feyz alır.

چون معلم بود عقلش ز ابتدا ** بعد از این شد عقل شاگردی و را 1065

Önce aklı hoca iken, sonra akıl ona şakirt olur.

عقل چون جبریل گوید احمدا ** گر یکی گامی نهم سوزد مرا

Akıl; Cebrail gibi “Ey Ahmed, bir adım daha atarsam yanarım!

تو مرا بگذار زین پس پیش ران ** حد من این بود ای سلطان جان‌‌

Sen beni bırak, bundan sonra sen ileri yürü. Ey can sultanı! Benim haddim bu karardır” der.

هر که ماند از کاهلی بی‌‌شکر و صبر ** او همین داند که گیرد پای جبر

Tembellik yüzünden şükür ve sabırda mahrum kalan, ancak şunu bilir: Ayağını “cebir” tutmuştur. (Bana bunu Tanrı vermiş demektedir).

هر که جبر آورد خود رنجور کرد ** تا همان رنجوری‌‌اش در گور کرد

Cebir iddia eden, hasta değilken kendisini hasta göstermiştir. Nihayetle hastalık o kimseyi sıhhatten ayırmıştır.

گفت پیغمبر که رنجوری به لاغ ** رنج آرد تا بمیرد چون چراغ‌‌ 1070

Peygamber, “Şakacıktan hastalanış gerçekten hastalık getirir ve o adam nihayet mum gibi söner gider” dedi.