آن یکی ریگی که جوشد آب ازو ** سخت کمیاب است رو آن را بجو

منبع حکمت شود حکمت طلب ** فارغ آید او ز تحصیل و سبب‌‌

لوح حافظ لوح محفوظی شود ** عقل او از روح محظوظی شود

چون معلم بود عقلش ز ابتدا ** بعد از این شد عقل شاگردی و را 1065

عقل چون جبریل گوید احمدا ** گر یکی گامی نهم سوزد مرا

تو مرا بگذار زین پس پیش ران ** حد من این بود ای سلطان جان‌‌

هر که ماند از کاهلی بی‌‌شکر و صبر ** او همین داند که گیرد پای جبر

هر که جبر آورد خود رنجور کرد ** تا همان رنجوری‌‌اش در گور کرد

گفت پیغمبر که رنجوری به لاغ ** رنج آرد تا بمیرد چون چراغ‌‌ 1070

جبر چه بود بستن اشکسته را ** یا بپیوستن رگی بگسسته را