گر مگس تاویل بگذارد به رای ** آن مگس را بخت گرداند همای‌‌

آن مگس نبود کش این عبرت بود ** روح او نی در خور صورت بود 1090

تولیدن شیر از دیر آمدن خرگوش‌‌

همچو آن خرگوش کاو بر شیر زد ** روح او کی بود اندر خورد قد

شیر می‌‌گفت از سر تیزی و خشم ** کز ره گوشم عدو بر بست چشم‌‌

مکرهای جبریانم بسته کرد ** تیغ چوبینشان تنم را خسته کرد

زین سپس من نشنوم آن دمدمه ** بانگ دیوان است و غولان آن همه‌‌

بردران ای دل تو ایشان را مه‌‌ایست ** پوستشان بر کن کشان جز پوست نیست‌‌ 1095

پوست چه بود گفتهای رنگ رنگ ** چون زره بر آب کش نبود درنگ‌‌

این سخن چون پوست و معنی مغز دان ** این سخن چون نقش و معنی همچو جان‌‌

پوست باشد مغز بد را عیب پوش ** مغز نیکو را ز غیرت غیب پوش‌‌