شیر می‌‌گفت از سر تیزی و خشم ** کز ره گوشم عدو بر بست چشم‌‌

Aslan, hiddetle: “Düşman, aldatıcı sözlerle gözümü kapattı.

مکرهای جبریانم بسته کرد ** تیغ چوبینشان تنم را خسته کرد

Cebrîlerin hileleri beni bağladı, tahta kılıçları vücudumu yordu.

زین سپس من نشنوم آن دمدمه ** بانگ دیوان است و غولان آن همه‌‌

Bundan sonra ben artık o gürültüyü dinlemem. Onlar hep şeytanların, gulyabanilerin sesleri!

بردران ای دل تو ایشان را مه‌‌ایست ** پوستشان بر کن کشان جز پوست نیست‌‌ 1095

Ey gönül; durma, onları parçala, derilerini yüz. Zaten onlar deriden başka bir şey değildir!” diyordu.

پوست چه بود گفتهای رنگ رنگ ** چون زره بر آب کش نبود درنگ‌‌

Deriden maksat nedir? Renk renk lâflar… Su üstündeki, durmalarına imkân olmayan menevişler gibi.

این سخن چون پوست و معنی مغز دان ** این سخن چون نقش و معنی همچو جان‌‌

Bu söz deri gibidir, mana onun içi; bu söz, ceset gibidir, mana, can.

پوست باشد مغز بد را عیب پوش ** مغز نیکو را ز غیرت غیب پوش‌‌

Kötü iç’in ayıbını deri örter; iyi iç’i de gayret dolayısıyla Gayb âlemi.

چون قلم از باد بد دفتر ز آب ** هر چه بنویسی فنا گردد شتاب‌‌

Kalemin rüzgârdan, kâğıdın sudan olursa ne yazarsan derhal yok olur.

نقش آب است ار وفا جویی از آن ** باز گردی دستهای خود گزان‌‌ 1100

Manasız söz, su üstüne yazılan yazıdır. Ondan vefa umarsan iki elini ısırarak dönersin (pişman olur).

باد در مردم هوا و آرزوست ** چون هوا بگذاشتی پیغام هوست‌‌

Rüzgâr, insandaki heva ve arzudur. Heva ve hevesten geçersen Tanrı’nın haberi karlı, ondan haber alırsın.