نام احمد نام جمله انبیاست ** چون که صد آمد نود هم پیش ماست‌‌

Ahmed’in adı, bütün Peygamberlerin adıdır. Yüz, elimizde olunca doksan da bizde demektir.

هم در بیان مکر خرگوش‌‌

Yine tavşanın hilesi ve gitmede gecikmesi

در شدن خرگوش بس تاخیر کرد ** مکر را با خویشتن تقریر کرد

Tavşan aslana gitmede epeyce gecikti. Yapacağı hileyi kendisince kararlaştırdı.

در ره آمد بعد تاخیر دراز ** تا به گوش شیر گوید یک دو راز

Bir hayli geciktikten sonra aslanın kulağına bir iki sır söylemek üzere yola düştü.

تا چه عالمهاست در سودای عقل ** تا چه با پهناست این دریای عقل‌‌

Akıl diyarında nice âlimler vardır! Bu akıl denizi ne kadar engindir!

صورت ما اندر این بحر عذاب ** می‌‌دود چون کاسه‌‌ها بر روی آب‌‌ 1110

Bizim şu şeklimiz bu tatlı denizde su üzerinde kâseler gibi yüzer.

تا نشد پر بر سر دریا چو طشت ** چون که پر شد طشت در وی غرق گشت‌‌

İçi dolu olmadıkça kap, suyun yüzündedir. Dolunca denize batar.

عقل پنهان است و ظاهر عالمی ** صورت ما موج یا از وی نمی‌‌

Akıl gizlidir, ortada bir âlem görünüp durur. Bizim şeklimiz; o denizin dalgasından yahut ıslaklığından ibarettir.

هر چه صورت می وسیلت سازدش ** ز آن وسیلت بحر دور اندازدش‌‌

Suret, o denize ulaşmak için neyi vesile ittihaz ederse etsin, deniz; sureti, o vesile yüzünden daha uzağa atar.

تا نبیند دل دهنده‌‌ی راز را ** تا نبیند تیر دور انداز را

Gönül kendisine sır vereni; ok, kendisini uzağa atanı görmedikçe.

اسب خود را یاوه داند وز ستیز ** می‌‌دواند اسب خود در راه تیز 1115

Atımı kaybettim sanır, bindiği atı inat ve hırçınlıkla yolda hızlı hızlı koşturur!