صورت از معنی چو شیر از بیشه دان ** یا چو آواز و سخن ز اندیشه دان‌‌

Suretle manayı; aslanla orman yahut ses ve sözle düşünce gibi bil!

این سخن و آواز از اندیشه خاست ** تو ندانی بحر اندیشه کجاست‌‌

Bu söz, bu ses; düşünceden meydana geldi. Fakat düşünce denizi nerede? Onu bilmezsin.

لیک چون موج سخن دیدی لطیف ** بحر آن دانی که باشد هم شریف‌‌

Ama lâtif bir söz dalgası görünce onun denizinin de kadri yüce bir deniz olacağını anlarsın.

چون ز دانش موج اندیشه بتاخت ** از سخن و آواز او صورت بساخت‌‌

Bilgiden düşünce dalgası zuhura gelince mana, söz ve sesten bir suret düzdü.

از سخن صورت بزاد و باز مرد ** موج خود را باز اندر بحر برد 1140

Sözden bir şekil doğdu, yine öldü. Dalga kendini yine denize iletti.

صورت از بی‌‌صورتی آمد برون ** باز شد که إنا إليه راجعون‌‌

Suret sûretsizlikten çıktı, yine sûretsizliğe döndü. Zira biz yine Tanrı’ya döneceğiz.

پس ترا هر لحظه مرگ و رجعتی است ** مصطفی فرمود دنیا ساعتی است‌‌

Şu halde sen her göz açıp kapamada ölüyor, diriliyorsun. Mustafa “dünya bir andan ibarettir” buyurdu.

فکر ما تیری است از هو در هوا ** در هوا کی پاید آید تا خدا

Bizim fikrimiz havada bir oktur. Havada nasıl durur? Tanrı’ya gelir.

هر نفس نو می‌‌شود دنیا و ما ** بی‌‌خبر از نو شدن اندر بقا

Her nefeste dünya yenilenir. Fakat biz, dünyayı öylece durur gördüğümüzden bu yenilenmeden haberdar değiliz.

عمر همچون جوی نو نو می‌‌رسد ** مستمری می‌‌نماید در جسد 1145

Ömür su gibi yeniden yeniye akıp gider. Fakat cesette bir daimîlik gösterir.