می‌‌دود بی‌‌دهشت و گستاخ او ** خشمگین و تند و تیز و ترش رو

کز شکسته آمدن تهمت بود ** وز دلیری دفع هر ریبت بود

چون رسید او پیشتر نزدیک صف ** بانگ بر زد شیرهای ای ناخلف‌‌

من که گاوان را ز هم بدریده‌‌ام ** من که گوش پیل نر مالیده‌‌ام‌‌

نیم خرگوشی که باشد که چنین ** امر ما را افکند او بر زمین‌‌ 1155

ترک خواب غفلت خرگوش کن ** غره‌‌ی این شیر ای خر گوش کن‌‌

عذر گفتن خرگوش‌‌

گفت خرگوش الامان عذریم هست ** گر دهد عفو خداوندیت دست‌‌

گفت چه عذر ای قصور ابلهان ** این زمان آیند در پیش شهان‌‌

مرغ بی‌‌وقتی سرت باید برید ** عذر احمق را نمی شاید شنید

عذر احمق بدتر از جرمش بود ** عذر نادان زهر هر دانش بود 1160