من که گاوان را ز هم بدریده‌‌ام ** من که گوش پیل نر مالیده‌‌ام‌‌

Ben ki filleri parça parça etmişim; ben ki erkek aslanların kulağını burmuşum;

نیم خرگوشی که باشد که چنین ** امر ما را افکند او بر زمین‌‌ 1155

Bir tavşan parçası kim oluyor ki böyle benim emrimi ayakaltına atsın!

ترک خواب غفلت خرگوش کن ** غره‌‌ی این شیر ای خر گوش کن‌‌

Tavşan uykusunu ve gafletini bırak; ey eşek, bu aslanın kükreyişini dinle!”

عذر گفتن خرگوش‌‌

Tavşanın mazeretini söylemesi ve aslana yaltaklanması

گفت خرگوش الامان عذریم هست ** گر دهد عفو خداوندیت دست‌‌

Tavşan dedi ki: “Eğer efendimiz affederlerse aman dileyeceğim, mazeretim var.”

گفت چه عذر ای قصور ابلهان ** این زمان آیند در پیش شهان‌‌

Aslan “Ey ahmaklardan arta kalan, bu ne biçim özür? Padişahlar huzuruna bu zaman mı gelinir?

مرغ بی‌‌وقتی سرت باید برید ** عذر احمق را نمی شاید شنید

Sen vakitsiz öten horozsun başını kesmeli. Ahmağın mazereti dinlenmez.

عذر احمق بدتر از جرمش بود ** عذر نادان زهر هر دانش بود 1160

Ahmağın özrü kabahatinden beter olur. Cahilin özrü her ilmin zehridir.

عذرت ای خرگوش از دانش تهی ** من چه خرگوشم که در گوشم نهی‌‌

Ey tavşan! Senin özründe bilgi yok. Ben tavşan değilim ki kulağıma sokasın” dedi.

گفت ای شه ناکسی را کس شمار ** عذر استم دیده‌‌ای را گوش دار

Tavşan “Padişahım, adam olmayanı da adam sırasına koy; zulüm görenin mazeretine kulak ver!

خاص از بهر زکات جاه خود ** گمرهی را تو مران از راه خود

Hele mevkiinin sadakası olarak yolunu şaşıranı kendi yolundan sürme!