اندر آمد چون قلاووزی به پیش ** تا برد او را به سوی دام خویش‌‌

Tavşan; onu, kurduğu dolaba düşürmek için kılavuz gibi öne düştü.

سوی چاهی کاو نشانش کرده بود ** چاه مغ را دام جانش کرده بود

Nişan koyduğu bir kuyuya doğru yola çıktılar. Aslana derin bir kuyuyu tuzak yapmıştı.

می‌‌شدند این هر دو تا نزدیک چاه ** اینت خرگوشی چو آبی زیر کاه‌‌ 1185

Her ikisi de kuyunun bulunduğu yere yaklaştılar. İşte sana hilebaz, saman altından su yürüten bir tavşan!

آب کاهی را به هامون می‌‌برد ** آب کوهی را عجب چون می‌‌برد

Su bir saman çöpünü ovaya götürür ama bir dağı nasıl sürükler acaba?

دام مکر او کمند شیر بود ** طرفه خرگوشی که شیری می‌‌ربود

Onun hile tuzağı aslana kemenetti. Ne tuhaf tavşan ki bir aslanı avlıyor!

موسیی فرعون را با رود نیل ** می‌‌کشد با لشکر و جمع ثقیل‌‌

Bir Mûsâ, Firavun’u askeriyle, başındaki kalabalıkla Nil nehrinde öldürür;

پشه‌‌ای نمرود را با نیم پر ** می‌‌شکافد بی‌‌محابا درز سر

Bir sivrisinek yarım kanadıyla pervasızca başın beynini yarar.

حال آن کاو قول دشمن را شنود ** بین جزای آن که شد یار حسود 1190

Düşman sözü dinleyenin hali budur. Hasetçinin dostu olanın uğradığı cezayı gör!

حال فرعونی که هامان را شنود ** حال نمرودی که شیطان را شنود

Hâmân’ı dinleyen Firavunun, Şeytan’ı dinleyen Nemrûd’un hali budur.

دشمن ار چه دوستانه گویدت ** دام دان گر چه ز دانه گویدت‌‌

Düşman her ne kadar dostça söylerse de, her ne kadar taneden, yemden bahsederse de sen onu tuzak bil!