گفت ای شه یک هنر کان کهتر است ** باز گویم گفت کوته بهتر است‌‌

گفت ای شه یک هنر کان کهتر است ** باز گویم گفت کوته بهتر است‌‌ 1215

Dedi ki: “Ey Padişah, en küçük bir hünerimi kısaca arz edeyim. Kısa söylemek daha iyidir.”

گفت بر گو تا کدام است آن هنر ** گفت من آن گه که باشم اوج بر

Süleyman “Söyle bakalım, o hangi hünerdir?” dedi. Hüthüt, “Gayet yükseklerde uçtuğum zaman,

بنگرم از اوج با چشم یقین ** من ببینم آب در قعر زمین‌‌

Havadan bakınca yerin tâ dibindeki suyu görürüm.

تا کجایست و چه عمق استش چه رنگ ** از چه می‌‌جوشد ز خاکی یا ز سنگ‌‌

O su nerededir, derinliği ne kadardır, rengi nedir, topraktan mı kaynıyor, taştan mı? Hepsini görür, bilirim.

ای سلیمان بهر لشکرگاه را ** در سفر می‌‌دار این آگاه را

Ey Süleyman! Ordu kurulacak yeri tayin etmek üzere beni sefere beraber götür” dedi.

پس سلیمان گفت ای نیکو رفیق ** در بیابانهای بی‌‌آب عمیق‌‌ 1220

Süleyman da “Ey iyi yoldaş! Susuz ve uçsuz bucaksız çöllerde sen bize arkadaş ol; bu suretle su bulur, seferde yoldaşlara saka olursun” dedi.

طعنه‌‌ی زاغ در دعوی هدهد

Karganın, Hüthüt’ün dâvasını kınaması

زاغ چون بشنود آمد از حسد ** با سلیمان گفت کاو کژ گفت و بد

Karga, bunu işitince hasedinden ilerleyip Süleyman’a “Hüthüt aykırı ve kötü söyledi.

از ادب نبود به پیش شه مقال ** خاصه خود لاف دروغین و محال‌‌

Padişah huzurunda söz söylemek, edebe aykırıdır. Hele yalan ve olmayacak söz olursa.

گر مر او را این نظر بودی مدام ** چون ندیدی زیر مشتی خاک دام‌‌

Eğer onun böyle bir görüşü olsaydı bir avuç toprak altındaki tuzağı nasıl görmezdi?

چون گرفتار آمدی در دام او ** چون قفس اندر شدی ناکام او

Nasıl olur da tuzağa tutulurdu, nasıl olur da ümitsiz bir halde kafese girerdi?” dedi.