از ادب نبود به پیش شه مقال ** خاصه خود لاف دروغین و محال‌‌

گر مر او را این نظر بودی مدام ** چون ندیدی زیر مشتی خاک دام‌‌

چون گرفتار آمدی در دام او ** چون قفس اندر شدی ناکام او

پس سلیمان گفت ای هدهد رواست ** کز تو در اول قدح این درد خاست‌‌ 1225

چون نمایی مستی ای خورده تو دوغ ** پیش من لافی زنی آن گه دروغ‌‌

جواب گفتن هدهد طعنه‌‌ی زاغ را

گفت ای شه بر من عور گدای ** قول دشمن مشنو از بهر خدای‌‌

گر به بطلان است دعوی کردنم ** من نهادم سر ببر این گردنم‌‌

زاغ کاو حکم قضا را منکر است ** گر هزاران عقل دارد کافر است‌‌

در تو تا کافی بود از کافران ** جای گند و شهوتی چون کاف ران‌‌ 1230

من ببینم دام را اندر هوا ** گر نپوشد چشم عقلم را قضا