گفت ای شه بر من عور گدای ** قول دشمن مشنو از بهر خدای‌‌

Hüthüt dedi ki: “Padişahım, Allah aşkına bu çıplak yoksul hakkında düşmanın söylediği sözü dinleme!

گر به بطلان است دعوی کردنم ** من نهادم سر ببر این گردنم‌‌

Eğer ettiğim dâva yalansa işte başımı koydum, boyumu vur! Kaza hükmünü inkâr eden karga, binlerce aklı olsa yine kâfirdir.

زاغ کاو حکم قضا را منکر است ** گر هزاران عقل دارد کافر است‌‌

Kaza hükmünü inkâr eden karga, binlerce aklı olsa yine kâfirdir.

در تو تا کافی بود از کافران ** جای گند و شهوتی چون کاف ران‌‌ 1230

Sende “kâfirler” sözünden bir “kef” harfi, küfür sıfatlarından bir sıfat bulunsa kadının ferci gibi şehvet yerisin, pis pis kokarsın.

من ببینم دام را اندر هوا ** گر نپوشد چشم عقلم را قضا

Eğer kaza gözümü ve aklımı kapatmazsa ben tuzağı havada da görürüm.

چون قضا آید شود دانش به خواب ** مه سیه گردد بگیرد آفتاب‌‌

Fakat kaza gelince bilgi, uykuya dalar, ay kararır, gün tutulur.

از قضا این تعبیه کی نادر است ** از قضا دان کاو قضا را منکر است‌‌

Kazanın bu çeşit hilesi nadir midir ki? Kaza ve kaderi inkâr edenin inkârı bile, bil ki kaza ve kaderdendir.”

قصه‌‌ی آدم علیه السلام و بستن قضا نظر او را از مراعات صریح نهی و ترک تاویل‌‌

Âdem Aleyhisselâm’ın hikâyesi, açıkça emre uyup tevili terk etmede gözünü kaza ve kaderin bağlaması

بو البشر کاو علم الاسما بگ است ** صد هزاران علمش اندر هر رگ است‌‌

“Allemelesmâ” ya bey olan, her damarında yüz binlerce ilim bulunan insanlar atası,

اسم هر چیزی چنان کان چیز هست ** تا به پایان جان او را داد دست‌‌ 1235

Her şeyin adını, nasılsa öylece bilmiş sonunda ne olacaksa sonuna kadar da agâh olmuştu.

هر لقب کاو داد آن مبدل نشد ** آن که چستش خواند او کاهل نشد

O, eşyaya ne lâkap verdiyse değişmemiştir; çevik dediği tembel çıkmamıştır.