کای عجب نهی از پی تحریم بود ** یا به تاویلی بد و توهیم بود

کای عجب نهی از پی تحریم بود ** یا به تاویلی بد و توهیم بود 1250

Acaba bu nehiy, haram olduğundan mıdır, yoksa korkutmak için mi?

در دلش تاویل چون ترجیح یافت ** طبع در حیرت سوی گندم شتافت‌‌

Gönlünce tevili üstün tutunca kendisi hayretteyken tabiatı, buğdaya doğru koştu.

باغبان را خار چون در پای رفت ** دزد فرصت یافت، کالا برد تفت‌‌

Bahçıvanın ayağına diken batınca hırsız fırsat buldu, esvabını çalıp kaçtı.

چون ز حیرت رست باز آمد به راه ** دید برده دزد رخت از کارگاه‌‌

Âdem hayretten kurtulup tekrar yola gelince gördü ki hırsız eşyayı iş yerinden götürmüş!

ربنا إنا ظلمنا گفت و آه ** یعنی آمد ظلمت و گم گشت راه‌‌

“ Rabbena İnnâ zalemnâ” deyip âh etmeye başladı. Yani “karanlık bastı, yol kayboldu” dedi.

پس قضا ابری بود خورشید پوش ** شیر و اژدرها شود زو همچو موش‌‌ 1255

Bu kaza, güneşi örten bir buluttur. Aslan ve ejderha bile ondan feryat ve figan etmektedir.

من اگر دامی نبینم گاه حکم ** من نه تنها جاهلم در راه حکم‌‌

“Kaza ve kader zuhur edince bir tuzağı bile görmüyorsam bo yolda cahil olan yalnız ben değilim ya!”

ای خنک آن کاو نکو کاری گرفت ** زور را بگذاشت او زاری گرفت‌‌

Zorlamayı bırakıp feryad ü figana koyulan kişi me kutlu kişidir; o, iyi bir işe sarılmıştır.

گر قضا پوشد سیه همچون شبت ** هم قضا دستت بگیرد عاقبت‌‌

Eğer kaza, seni gece gibi sararsa sonunda yine elinden tutacak odur;

گر قضا صد بار قصد جان کند ** هم قضا جانت دهد درمان کند

Yüz kere canına kastederse yine sana can veren derdine derman olan kazadır.