گر قضا صد بار قصد جان کند ** هم قضا جانت دهد درمان کند

Yüz kere canına kastederse yine sana can veren derdine derman olan kazadır.

این قضا صد بار اگر راهت زند ** بر فراز چرخ خرگاهت زند 1260

Bu kaza yüz kere yolunu kesse de yine senin çadırını göklerin üstüne kurar.

از کرم دان این که می‌‌ترساندت ** تا به ملک ایمنی بنشاندت‌‌

Seni eminlik mülküne götürmek için bu korkutmasını inayet bil!

این سخن پایان ندارد گشت دیر ** گوش کن تو قصه‌‌ی خرگوش و شیر

Bu sözün sonu gelmez, söz de uzadı. Sen tavşanla aslan hikâyesini dinle!

پای واپس کشیدن خرگوش از شیر چون نزدیک چاه رسید

Kuyuya yaklaşınca aslanın yanında, tavşanın geri çekilmesi

چون که نزد چاه آمد شیر دید ** کز ره آن خرگوش ماند و پا کشید

Kuyu yanına gelince aslan, tavşanın geri kaldığını gördü.

گفت پا واپس کشیدی تو چرا ** پای را واپس مکش پیش اندر آ

Dedi ki: “Niçin ayağını geri çektin. Ayağını geri çekme, ileri gel!”

گفت کو پایم که دست و پای رفت ** جان من لرزید و دل از جای رفت‌‌ 1265

Tavşan “Ayağım nerede? Elim ayağım kesildi. Canım tir tir titriyor, yüreğim yerinden oynadı.

رنگ رویم را نمی‌‌بینی چو زر ** ز اندرون خود می‌‌دهد رنگم خبر

Yüzümün rengini görmüyor musun? Altın sarısı gibi. Rengim, ne halde olduğumu bildiriyor.

حق چو سیما را معرف خوانده است ** چشم عارف سوی سیما مانده است‌‌

Tanrı yüze “bildirici” demiştir. Onun için ariflerin gözü, yüze dalmış, kalmıştır.

رنگ و بو غماز آمد چون جرس ** از فرس آگه کند بانگ فرس‌‌

Renk ve koku, çan gibi haber verir; atın kişnemesi, atın mevcudiyetini bildirir.