چون که نزد چاه آمد شیر دید ** کز ره آن خرگوش ماند و پا کشید

Kuyu yanına gelince aslan, tavşanın geri kaldığını gördü.

گفت پا واپس کشیدی تو چرا ** پای را واپس مکش پیش اندر آ

Dedi ki: “Niçin ayağını geri çektin. Ayağını geri çekme, ileri gel!”

گفت کو پایم که دست و پای رفت ** جان من لرزید و دل از جای رفت‌‌ 1265

Tavşan “Ayağım nerede? Elim ayağım kesildi. Canım tir tir titriyor, yüreğim yerinden oynadı.

رنگ رویم را نمی‌‌بینی چو زر ** ز اندرون خود می‌‌دهد رنگم خبر

Yüzümün rengini görmüyor musun? Altın sarısı gibi. Rengim, ne halde olduğumu bildiriyor.

حق چو سیما را معرف خوانده است ** چشم عارف سوی سیما مانده است‌‌

Tanrı yüze “bildirici” demiştir. Onun için ariflerin gözü, yüze dalmış, kalmıştır.

رنگ و بو غماز آمد چون جرس ** از فرس آگه کند بانگ فرس‌‌

Renk ve koku, çan gibi haber verir; atın kişnemesi, atın mevcudiyetini bildirir.

بانگ هر چیزی رساند زو خبر ** تا بدانی بانگ خر از بانگ در

Eşeğin sesini, kapının sesinden fark edesin diye her şeyin sesi, o şeyi haber verir.

گفت پیغمبر به تمییز کسان ** مرء مخفی لدی طی اللسان‌‌ 1270

Peygamber insanları ayırt etmek hususunda “insan, sözünde gizlidir” dedi.

رنگ رو از حال دل دارد نشان ** رحمتم کن مهر من در دل نشان‌‌

Yüzün renginde gönül halinden bir nişan vardır. Bana acı, sevgi kalbinde tut!

رنگ روی سرخ دارد بانگ شکر ** بانگ روی زرد باشد صبر و نکر

Kırmızı yüz, sahibinin refah ve saadetine delâlet eder, sarı yüz, sahibinin meşakkat ve belâ içinde olduğunu bildirir.