در من آمد آن که از وی گشت مات ** آدمی و جانور جامد نبات‌‌

در من آمد آن که از وی گشت مات ** آدمی و جانور جامد نبات‌‌ 1275

Adamları, hayvanları, cemadat ve nebatatı mat edene rastladım.

این خود اجزایند کلیات از او ** زرد کرده رنگ و فاسد کرده بو

Bunlar cüziyattır, külliyatın da onun yüzünden renkleri sararmış, kokuları bozulmuştur.

تا جهان گه صابر است و گه شکور ** بوستان گه حله پوشد گاه عور

Cihan; gâh sabredip gâh şükrettikçe bağlar, bahçeler, gâh giyinir, gâh çırçıplak kalır;

آفتابی کاو بر آید نارگون ** ساعتی دیگر شود او سر نگون‌‌

Güneş, ateş renginde doğmuşken diğer bir saatte baş aşağı batar;

اختران تافته بر چار طاق ** لحظه لحظه مبتلای احتراق‌‌

Göklerde parıldayan yıldızlar; zaman zaman ihtiraka uğrarlar;

ماه کاو افزود ز اختر در جمال ** شد ز رنج دق او همچون خیال‌‌ 1280

Güzellikte yıldızlardan daha parlak olan ay da ince ağrıya tutulup hilâl olur;

این زمین با سکون با ادب ** اندر آرد زلزله‌‌ش در لرز تب‌‌

Çok sakin ve edepli olan bu yeri de sarsıntı sıtmaya düşürür;

ای بسا که زین بلای مرده‌‌ریگ ** گشته است اندر جهان او خرد و ریگ‌‌

Nice dağlar, bu ansızın gelen felâketten dolayı yeryüzüne kumlar gibi dağılıvermişlerdir!

این هوا با روح آمد مقترن ** چون قضا آید وبا گشت و عفن‌‌

Ruhla eş olan hava bile kaza baş gösterince veba kesilir, ufunetlenir:

آب خوش کاو روح را همشیره شد ** در غدیری زرد و تلخ و تیره شد

Ruhun kız kardeşi olan lâtif su, bir gölcükte sarı, acı ve bulanık bir hale gelir;