این هوا با روح آمد مقترن ** چون قضا آید وبا گشت و عفن‌‌

آب خوش کاو روح را همشیره شد ** در غدیری زرد و تلخ و تیره شد

آتشی کاو باد دارد در بروت ** هم یکی بادی بر او خواند یموت‌‌ 1285

حال دریا ز اضطراب و جوش او ** فهم کن تبدیلهای هوش او

چرخ سر گردان که اندر جستجوست ** حال او چون حال فرزندان اوست‌‌

گه حضیض و گه میانه گاه اوج ** اندر او از سعد و نحسی فوج فوج‌‌

از خود ای جزوی ز کلها مختلط ** فهم می‌‌کن حالت هر منبسط

چون که کلیات را رنج است و درد ** جزو ایشان چون نباشد روی زرد 1290

خاصه جزوی کاو ز اضداد است جمع ** ز آب و خاک و آتش و باد است جمع‌‌

این عجب نبود که میش از گرگ جست ** این عجب کاین میش دل در گرگ بست‌‌