که بپرورد اصل ما را ذو العطا ** تا درخت استغلظ آمد و استوی‌‌

که بپرورد اصل ما را ذو العطا ** تا درخت استغلظ آمد و استوی‌‌ 1345

Bizim aslımızı, ihsan sahibi Tanrı yetiştirdi, nihayet ağaç kalınlaştı, doğrulup yükseldi de.

جانهای بسته اندر آب و گل ** چون رهند از آب و گلها شاد دل‌‌

Su ve çamur içinde olan canlar da bataklıklardan, su ve çamurdan kurtulunca gönülleri sevinç dolu bir halde.

در هوای عشق حق رقصان شوند ** همچو قرص بدر بی‌‌نقصان شوند

Tanrı aşkının havasında raks ederler; ayın on dördü gibi noksansız ve tam bir hale gelirler.

جسمشان در رقص و جانها خود مپرس ** و آن که گرد جان از آنها خود مپرس‌‌

Tenleri oynayıp durur, ya canları ne haldedir? Sorma! Tamamıyla can olanlara gelince: onları hiç sorma (anlatmağa imkân yok!)

شیر را خرگوش در زندان نشاند ** ننگ شیری کاو ز خرگوشی بماند

Tavşan, aslanı zindana soktu. Aslan için ne ayıp şey; bir tavşancıktan geri kaldı!

در چنان ننگی و آن گه این عجب ** فخر دین خواهد که گویندش لقب‌‌ 1350

Böyle bir ayba sahip olduğu halde şaşılacak şey şurasıdır ki bir de kendisine Fahreddin lâkabını takmalarını ister!

ای تو شیری در تک این چاه فرد ** نفس چون خرگوش خونت ریخت و خورد

Ey kişi! Sen, bu dünya kuyusunun dibinde mahpus kalan bir aslansın. Tavşan gibi olan nefsin, seni nasıl kahretti?

نفس خرگوشت به صحرا در چرا ** تو به قعر این چه چون و چرا

Senin tavşan nefsin sahrada yiyip içmekte, zevk ve sefa etmekte. Sen ise şu dedikodu, bahis ve münakaşa kuyusunun dibindesin!

سوی نخجیران دوید آن شیر گیر ** کابشروا یا قوم إذ جاء البشیر

O aslan avcısı tavşan, av hayvanlarının bulunduğu yere koşup “birbirinizi muştulayın. Size müjdeci geldi.

مژده مژده ای گروه عیش‌‌ساز ** کان سگ دوزخ به دوزخ رفت باز

Müjde, ey zevk u sefaya dalmış olanlar! Müjde ki o cehennem köpeği, geldiği cehenneme gitti.