گر نبینی این جهان معدوم نیست ** عیب جز ز انگشت نفس شوم نیست‌‌

Sen görmesen de dünya yok değildir. Kusur, ancak şom, nefsin parmağında.

تو ز چشم انگشت را بردار هین ** و آن گهانی هر چه می‌‌خواهی ببین‌‌

Kendine gel! Gözünden parmağını kaldır da ne istiyorsan gör.

نوح را گفتند امت کو ثواب ** گفت او ز آن سوی و استغشوا ثیاب‌‌

Nuh’un ümmeti, Nuh’a “Nerede sevap?” dediler. Nuh “duymamak, görmemek için elbisenize büründüğünüz cihette.

رو و سر در جامه‌‌ها پیچیده‌‌اید ** لا جرم با دیده و نادیده‌‌اید 1405

Elbiselerinize bürünüp yüzünüzü, başınızı sardınız; ondan dolayı gözünüz olduğu halde görmediniz” dedi.

آدمی دید است و باقی پوست است ** دید آن است آن که دید دوست است‌‌

İnsan gözden ibarettir. Geri kalanı bir deridir. Göz de, dostu gören göze derler.

چون که دید دوست نبود کور به ** دوست کاو باقی نباشد دور به‌‌

İnsan, dostu görmeyince kör olsun, daha iyi. Böyle adam Süleyman bile olsa, karınca ondan yeğdir. "

چون رسول روم این الفاظ تر ** در سماع آورد شد مشتاق‌‌تر

Bu yepyeni sözler, Rum elçisini semaa getirdi, Ömer’i görmek iştiyakı arttı.

دیده را بر جستن عمر گماشت ** رخت را و اسب را ضایع گذاشت‌‌

Gözünü o padişahı aramaya dikti, eşyasını da kaybetti, atını da.

هر طرف اندر پی آن مرد کار ** می‌‌شدی پرسان او دیوانه‌‌وار 1410

O iş erinin ardına düşmüş, her tarafa koşmakta, delicesine onu aramaktaydı.

کاین چنین مردی بود اندر جهان ** وز جهان مانند جان باشد نهان‌‌

“Dünyada böyle adam da olur mu ki cihandan can gibi gizlenmiş” diyordu.