از شهانم هیبت و ترسی نبود ** هیبت این مرد هوشم را ربود

Onlardan korkmaz, ürkmezdim. Bu adamın heybeti aklımı başımdan aldı.

رفته‌‌ام در بیشه‌‌ی شیر و پلنگ ** روی من ز یشان نگردانید رنگ‌‌ 1420

Aslanlar, kaplanlar bulunan ormanlara daldım, yüzümün rengi bile kaçmadı.

بس شده‌‌ستم در مصاف و کارزار ** همچو شیر آن دم که باشد کار زار

Birçok savaşlarda bulundum; savaş başlayınca

بس که خوردم بس زدم زخم گران ** دل قوی تر بوده‌‌ام از دیگران‌‌

Bir hayli ağır yaralar aldım, düşmanları ağır bir surette yaraladım. Bütün bu ahvalde kalbim, diğerlerinden daha kuvvetli idi.

بی‌‌سلاح این مرد خفته بر زمین ** من به هفت اندام لرزان چیست این‌‌

Bu adam silâhsız, kuru yerde yatıyor; benim yedi âzam tir tir titremekte; bu ne?

هیبت حق است این از خلق نیست ** هیبت این مرد صاحب دلق نیست‌‌

Bu heybet Hak’tan halktan değil; bu heybet, şu abalı adamdan gelmiyor” dedi.

هر که ترسید از حق و تقوی گزید ** ترسد از وی جن و انس و هر که دید 1425

Bir kişi Hak’tan korkup takva yolunu tuttu mu: cin olsun, insan olsun, onu kim görse korkar.

اندر این فکرت به حرمت دست بست ** بعد یک ساعت عمر از خواب جست‌‌

Bu düşünce içinde hürmetle ellerini bağladı. Bir müddet sonra Ömer, uykudan uyandı.

سلام کردن رسول روم بر عمر

Ömer’in uykudan uyanması ve Kayser elçisinin ona selâm vermesi

کرد خدمت مر عمر را و سلام ** گفت پیغمبر سلام آن گه کلام‌‌

Elçi, Ömer’i tâzim etti, ona selâm verdi. Peygamber “önce selâm sonra söz” demiştir.

پس علیکش گفت و او را پیش خواند ** ایمنش کرد و به پیش خود نشاند

Ömer, selâmını alıp onu yanına çağırdı, onu teskin etti, karşısına oturdu.