آن که خوفش نیست چون گویی مترس ** درس چه دهی نیست او محتاج درس‌‌

Korkusu olmayana nasıl ”korkma” dersin? Niye ona ders veriyorsun? O, derse muhtaç değil ki!

آن دل از جا رفته را دل شاد کرد ** خاطر ویرانش را آباد کرد

Ömer, o yüreği oynayan kimseyi sevindirdi, yıkılmış gönlünü yaptı.

بعد از آن گفتش سخنهای دقیق ** وز صفات پاک حق نعم الرفیق‌‌

Ondan sonra en güzel bir yoldaş olan Tanrı’nın tertemiz sıfatlarına dair ince bahislere daldı;

وز نوازشهای حق ابدال را ** تا بداند او مقام و حال را

Elçiye, makam nedir? Hâl neye derler? Anlasın, bilsin diye Tanrı’nın Abdallara gönderdiği lûtuf ve ihsanları nakletti.

حال چون جلوه ست ز آن زیبا عروس ** وین مقام آن خلوت آمد با عروس‌‌ 1435

Hâl güzel bir gelinin cilvesidir; makam ise o gelinle halvet olup vuslatına erişmektir.

جلوه بیند شاه و غیر شاه نیز ** وقت خلوت نیست جز شاه عزیز

Gelinin cilvesini padişahta görür, başkaları da. Fakat onunla vuslat, ancak aziz padişaha mahsustur.

جلوه کرده خاص و عامان را عروس ** خلوت اندر شاه باشد با عروس‌‌

Gelin, havassa da cilve eder, avama da. Ama onunla halvete giren ancak padişahtır.

هست بسیار اهل حال از صوفیان ** نادر است اهل مقام اندر میان‌‌

Sûfîler içinde hâl ehli çoktur, fakat aralarında makam sahibi nadirdir.

از منازلهای جانش یاد داد ** وز سفرهای روانش یاد داد

Ömer, elçiye can menzillerini söyledi, ruh seferlerini anlattı.

وز زمانی کز زمان خالی بده ست ** وز مقام قدس که اجلالی بده ست‌‌ 1440

Zamandan dışarı olan, zamana sığmayan bir zamandan, azamete mensup kutsiyet makamından,